نکته اولی که باید به آن توجه کنیم، این است که امام رضا(ع) فرمودند این باید بشود وردتان، بشود ذکرتان...این یعنی یک طلب درونی انسان نسبت به این مقام ... یعنی انسان همه وجودش این بشود که این‌ها چه کسانی بودند، چه مقامی رسیدند و کاش ما با این‌ها بودیم؟ تمنای حقیقی... البته به طور طبیعی لازمه رسیدن به این آرزو این است که انسان یک مقداری از حیث معرفتی به این اصحاب نزدیک بشود، ببیند چه مسیری را داشتند می‌رفتند، چه کار دارند می‌کنند... اگر کسی بخواهد حقیقت این آرزو در درونش متولد بشود باید این مسیر را طی بکند. 
اینکه زمزمه حقیقی انسان این بشود که من به اصحاب امام حسین(ع) برسم، چیز سهلی نیست. به هرحال رسیدن به این قله فراز و فرودی دارد، دقت‌هایی دارد... وقتی آرام آرام پا در این مسیر می‌گذارید تازه می‌فهمید اصحاب از چه مسیری عبور کردند ... برای همین امام رضا(ع) در کنار گریه بر امام حسین(ع)، زیارت ایشان، لعن قاتلانشان و محبت امام (ع)، می‌گویند آرزوی اصحاب امام حسین(ع)... برای بحث درباره اصحاب امام حسین(ع)، چند مسیر داریم. یک مسیرش مسیر نقل‌های تاریخ خود عاشوراست که دستمان هم خیلی پر نیست. ما در مورد واقعه عاشورا نقل‌های قدمایی و قابل اعتنایی که بحث معرفتی جدی آدم بخواهد بکند، دستمان آن قدر پر نیست. همان‌هایی هم که هست ارزشمند است، باید روی آن کار جدی هم بکنیم ... مسیر دیگر این است که  سرگذشت و رفتار اصحاب پیغمبران و اولیای الهی در ادبیات دینی مثل قرآن و روایت را دنبال کنیم. ببینیم مثلاً حضرت عیسی حواریون داشته است، ببینید چقدر برای قرآن مهم است. در سوره مبارکه صف و جاهای دیگر، سوره مبارکه آل‌عمران به نظرم، در باب حواریون حضرت عیسی (ع) می‌گوید. می‌گوید ببینید این‌ها چگونه هستند، این‌ها خیلی آدم‌های ویژه‌ای هستند. حتی در سوره مبارکه صف، قرآن می‌گوید شبیه این‌ها باشید... مسیر سوم که شاید از همه مهم‌تر باشد آن جایی است که امام حسین(ع) خودشان دارند در مورد اصحابشان بحث می‌کنند، یعنی شماها چه هستید، شماها که هستید. یک جاهایی امام حسین(ع) به یک کدهایی از آیات قرآن اشاره می‌کند که شماها همان کسانی هستید که قرآن این را در موردتان گفته است... این  کدها خیلی ویژه است. هر چقدر این جا بایستیم بحث بکنیم جا دارد. عمق فعل معصوم و حلقه پیرامون معصوم و کلاً جنس جریان توحید و مختصات توحید را ما باید از ادبیات وحی بیشتر مطالبه کنیم...