اگر از شما بپرسند شما بلند شدید آمدید اینجا به زیارت امام رضا(ع)، معنی‌اش چیست، عاقلانه‌ترین جواب این است که می‌خواهیم رابطه‌مان را با این الگوی زندگی محکم کنیم. چون این رفتار ما ارتباط قلبی ما را با امام رضا(ع) تقویت می‌کند. به هر دوستی هر قدر بیشتر اظهار محبت کنید دوستی‌تان محکم‌تر می‌شود. اگر آدم مدتی با دوستی قطع رابطه کند، در عمل قهر کند، کم‌کم اصلاً دوستی از بین می‌رود. دوستی آدم وقتی تقویت می‌شود که در عمل نشان دهد. وقتی از چند هزار کیلومتر دورتر اشخاصی راه می‌افتند فقط قبر یک الگویی را زیارت کنند، این رابطه تا آخر عمر در زندگیشان اثر می‌گذارد. این‌همه راه آمده، این‌همه پول خرج کرده، سختی کشیده، زحمت کشیده، برای چه بود؟ برای اینکه دلمان را بیشتر با آن پیوند دهیم. وقتی بیشتر به او محبت پیدا کردیم، ما هم در زندگیمان رفتارش را بیشتر می‌خواهیم. آدم هر کس را دوست بدارد دلش می‌خواهد شبیه او باشد. حتی به‌طور طبیعی دیده شده، در روان‌شناسی ثابت شده، آدم کسی را که دوست می‌دارد ناخودآگاه می‌خواهد لباسش را هم مثل او بپوشد، رنگ لباسش هم مثل او باشد، مثل او راه برود. لازمه محبت است. وقتی رابطه ما با امام معصوم تقویت شد، دلمان می‌خواهد همه‌چیزمان شبیه او باشد. آن‌وقت دیگر هیچ‌وقت منحرف نمی‌شویم، همیشه الگویی جلوی چشممان هست، می‌دانیم چگونه باید پیروی کنیم، دلمان همیشه با او است، آرزو می‌کنیم باز سال دیگر قسمتمان شود زیارت بیاییم. سعی می‌کنیم بیشتر زندگی‌ او را بشناسیم، ببینیم چطور زندگی کرد، سخنانش را بشنویم و از آن بیشتر استفاده کنیم. این در صورتی است که این رابطه قلبی تقویت شود.
 پس سفر شما سفر بسیار مبارکی است، بسیار ثواب دارد. به‌خصوص در زیارت امام رضا(ع) در روایات است کسی که زیارت امام رضا(ع) برود، ایشان در عالم برزخ به اندازه تعداد زیارتش به بازدیدش می‌آیند. در بین همه ائمه، امام رضا(ع) بیشتر به مهربانی شناخته شده است.  
شنیده نشده کسی در خانه امام رضا یک خواهشی از ایشان داشته باشد و رد کرده باشند. 
حالا ممکن است زمان اقتضا داشته تأخیر پیدا کند اما قضایای عجیبی است که حاجت‌های بزرگی که نشدنی فرض می‌کردند، هیچ امیدی به تحققش نداشتند، به زیارت امام رضا(ع) رفتند و پس از زمان مناسبی حاجاتشان برآورده شده است. آن‌قدر این‌ها هست که قابل‌شمارش نیست. چه از این بهتر؟!