آیه صد و سی و سوم سوره مبارکه بقره درباره مبانی فکری و اعتقادی فرزندان حضرت یعقوب(ع) به عنوان چهارمین آیه مهدوی قرآن مورد بحث قرار داشت: «أَمْ كُنْتُمْ شُهَداءَ إِذْ حَضَرَ يَعْقُوبَ الْمَوْتُ إِذْ قالَ لِبَنيهِ ما تَعْبُدُونَ مِنْ بَعْدي قالُوا نَعْبُدُ إِلهَكَ وَ إِلهَ آبائِكَ إِبْراهيمَ وَ إِسْماعيلَ وَ إِسْحاقَ إِلهاً واحِداً وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ؛ آیا هنگامی که مرگ یعقوب فرا رسید، شما حاضر بودید؟! در آن هنگام که به فرزندان خود گفت: «پس از من، چه چیز را می‌پرستید؟» گفتند: «خدای تو و خدای پدرانت، ابراهیم و اسماعیل و اسحاق، خداوند یکتا را و ما در برابر او تسلیم هستیم».
در تبیین هرچه بیشتر و روشن‌تر ارتباط این آیه با وجود اقدس امام زمان(عج)، توجه به روحیه خودبرتربینی یهودیان اهمیت بسزایی دارد. توضیح اینکه قوم یهود خود را نژاد برتر می‌دانستند و معتقد بودند تافته جدابافته و ممتاز از تمام افراد جامعه انسانی آفریده شده‌اند. از جمله علل به وجود آمدن این روحیه در ایشان انتساب آن‌ها به جناب اسحاق و انتساب قوم عرب به حضرت اسماعیل بود زیرا در نظر یهودیان، اسحاق فرزند ساره که همسر رسمی حضرت ابراهیم و بانوی نخست آن جناب بود به شمار می‌رفت، در حالی که اسماعیل فرزند هاجر و کنیز و خادمه حضرت ابراهیم بود. یهودیان از همین رهگذر شریعت یهود را از شریعت پیامبر خاتم که از اولاد حضرت اسماعیل بود برتر می‌دانستند و معتقد بودند شریعتی که باید روی زمین گسترش یابد آیین یهود است. خدای سبحان در آیه مورد بحث در مقام رد این روحیه و ادعای یهودیان، به سخن فرزندان یعقوب در آستانه مرگ آن جناب اشاره کرده که خدای مورد عبادت خود را همان خدای یعقوب و پدرانش ابراهيم و اسماعيل و اسحاق معرفی کردند که نشان می‌دهد بین شریعت اسماعیل و اسحاق تفاوتی وجود ندارد.
با توجه به فرمایش حضرت باقر(ع) در ذیل این آيه
 که فرمود این آیه در حق امام زمان(عج) جاری است
 (تفسیر عیاشی، ج1، ص61) باید گفت در زمان ظهور امام زمان(عج)، انگاره ذهنی انفصال و تفکیک شرایع از یکدیگر از بین می‌رود؛ به طوری که پیروان تمام ادیان اعم از یهود و نصاری پشت سر حضرت مهدی(عج) و در خط واحد عبودیت و تسلیم در برابر پروردگار قرار می‌گیرند.