ایالات متحده آمریکا، انگلیس و دیگر همپیمانانش در حرکتی قابل پیش‌بینی ضمن انتقاد از این اقدام، حرکت نمایندگان عراقی را نگران‌کننده توصیف کردند. در مقابل، گروه‌های فلسطینی و دیگر جریان‌های مقاومت یکصدا تصمیم پارلمان را مورد تمجید قرار داده و در ادامه «جهاد اسلامی» تصویب قانون ضدصهیونیستی را تاریخی توصیف کرد. 
اما فارغ از این موضع‌گیری‌ها، حرکت مجلس همسایه غربی از چند لحاظ مهم به نظر می‌رسد. نخست اینکه باید یادآور شد پارلمان‌ها در هر کشوری نماینده مردم بوده و تصمیمات گرفته شده در آن برآیند تفکر موجود در جامعه است. تصمیم پارلمان عراق هم در حالی اتفاق افتاد که در چند سال اخیر، برخی صداهای گوشخراش در این کشور از احتمال همنوایی با محور سازشکار عربی به گوش می‌رسید. هر چند این رویکرد از همان ابتدا با واکنش تند مخالفان از طیف‌های مختلف عراقی روبه‌رو شد اما اقدام مجلس خط پایانی بر هرگونه دسیسه در این حوزه است. این در حالی است که ایالات متحده و رژیم صهیونیستی تلاش داشتند این‌گونه القا کنند افکار عمومی منطقه با ایده «صلح ابراهیم» آن‌ها همراه است. با این حال از عراق بگیر تا سوریه، لبنان، یمن و... هر جا مردم نمودی برای عرض اندام چه در مجلس و چه در انتخابات سراسری پیدا کرده‌اند این جریان‌های 
ضداشغالگری بودند که به پیروزی چشمگیر رسیده و سازشکاران در گوشه رینگ بوده‌اند. اقدام پارلمان عراق از یک بعد دیگر هم مهم بوده و دارای دستاورد است. تصویب این قانون ضد اسرائیلی در حالی است که محور غربی – عبری و عربی سازشکار با پیش بردن ایده صلح ابراهیم، درصدد افزودن کشور‌های دیگر به دایره این پازل خیانت بودند. با اقدام سیاسیون عراق که در جهت مخالف عادی‌سازی است، ضمن خنثی شدن این توطئه خون تازه‌ای به کالبد مقاومت دمیده شد. پس این گام را می‌توان یک الگو برای دیگر کشورهای اسلامی توصیف کرد که می‌تواند منشأ تحول بوده و به سرآغازی بر تقابل جدی‌تر منطقه با رژیم اشغالگر ختم شود، همان‌گونه که جنبش مقاومت اسلامی فلسطین (حماس) نیز جرم‌انگاری عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی از سوی پارلمان عراق را ارج نهاد و خواهان اقدام مشابه 
سایر پارلمان‌های کشورهای اسلامی شد.