کسی که نزد بارگاه الهی به گناه خود اقرار کند، به رهایی دست خواهد یافت. اقرار به گناه نزد نفس و پیشگاه خداوند متعال ادب بزرگی است که انسان را در مسیر توبه قرار می‌دهد. تکبر و غرور بزرگ‌ترین صفت شیطانی در مقابل پذیرش و اقرار به گناه است.
خداوند متعال بدترین انسان‌هایی که در وادی اقرار و توبه قرار گرفتند را آمرزیده است، اقرار به گناه نخستین و مهم‌ترین گام رهایی انسان از وسوسه‌های تکبرآفرین شیطانی و حرکت به سمت تجلی توبه است.اهل ایمان در اوج غضب و عصبانیت همواره یاد خدا را بر دل و زبان جاری می‌کنند، یاد خدا آب سردی بر آتش خشم شیطانی است؛ علمای بزرگ در اوج مصائب و مشکلات، هیچ ‌گاه از یاد و نام خدا غافل نمی‌شدند و در وادی خشم همچون کوه بزرگ، آرام و باوقار رفتار می‌کردند.نوع رفتار انسان در بزنگاه‌های مختلف زندگی نمایی از ادب آدمی است، مؤمن در اوج عصبانیت با ملایمت رفتار کرده و داد نمی‌زند؛ امیرالمؤمنین علی(ع) در محضر نبی مکرم اسلام(ص) اوج تواضع و فروتنی و اعلاترین تجلی ادب بود.ادب مهم‌ترین مؤلفه‌ای است که انسان را به سمت خدا، رسول‌الله(ص) و اهل‌ بیت(ع) رهنمون می‌کند، هر کسی مسیر بی‌ادبی پیشه کند، گرفتار وادی اعمال ناپسند شده و قعر جهنم را درک خواهد کرد.