در سفری خارجی، کنار آسانسور یهو گفتم «یا امام رضا(ع)». خانم سرخ‌پوستی که نگهبان آسانسور بود، گفت: «امام رضا کیست؟» پاسخ دادم: «پسر پیامبرمان محمد(ص) است».  رفتم صبحانه بخورم. وقتی برگشتم، دیدم در فضای مجازی در مورد امام رضا(ع) مطلب خوانده است. امام رضا(ع) آن‌قدر مهربان است و در قلب‌هانفوذ دارد که ممکن است یهو یک «یا امام رضا(ع)» معمولی کاری با دل آدم‌ها بکند که بچرخی و او را پیدا کنی و حالت با او خوب باشد. ما برای امام رضایی شدن کاری نکردیم. بذر محبتی در جایی از هستی بوده و در قلب ما کاشته شده است. حلالم کن آقا جان که در صلوات خاصه‌ات مُتَوَاصِلَةً مُتَوَاتِرَةً مُتَرَادِفَةً را پس و پیش می‌گویم. تمرین می‌کنم؛ اما حفظ نمی‌شوم.