​​​​​​​نتایج تحقیقات نشان می‌دهد بازار کار در آمریکا درنتیجه اقداماتی که ترامپ انجام داده در حال شکوفایی است و گویا تعداد مشاغلی که در همین مدت کوتاه در ایالات متحده ایجاد شده بیشتر از دوره‌های مشابه در سال‌های گذشته است. باوجود این، اندیشکده آتلانتیک در گزارشی گفته است: با وجود ظواهر مثبت در اقتصاد کلان آمریکا، یک روند نگران‌کننده در عمق بازار کار در حال شکل‌گیری است؛ جوانان تحصیلکرده، به‌ویژه دانش‌آموختگان جدید، به شکل فزاینده‌ای از یافتن شغل مناسب بازمی‌مانند. نرخ بیکاری در این گروه به حدود 5.8درصد رسیده؛ رقمی که اگرچه در نگاه اول بحرانی به نظر نمی‌رسد، اما با در نظر گرفتن سواد و سطح تحصیلات این افراد، زنگ خطر را برای سیاست‌گذاران اقتصادی به صدا درمی‌آورد.
گزارش فدرال رزرو نیویورک نشان می‌دهد حتی دانش‌آموختگان ام‌بی‌اِی نیز پس از پایان تحصیل، ماه‌ها موفق به ورود به بازار کار نمی‌شوند. بسیاری از آن‌ها با بدهی‌های سنگین ناشی از شهریه‌های دانشگاهی، بدون درآمد و بدون چشم‌انداز روشنی از آینده، وارد دوره‌ای فرساینده از بلاتکلیفی شده‌اند.
یکی از دلایل کلیدی این وضعیت، تأثیرات دیرپا و ماندگار بحران‌هایی مانند رکود بزرگ ۲۰۰۸ و همه‌گیری کووید۱۹ بر ساختار بازار کار آمریکاست. درحالی‌که نرخ کلی بیکاری در کشور کاهش یافته، مشاغل باکیفیت و اداری در صنایع کلیدی مثل فناوری، مالی و مشاوره با رکود مواجه شده‌اند. به‌طور مشخص، تعداد آگهی‌های شغلی در حوزه برنامه‌نویسی نرم‌افزار از سال ۲۰۲۲ تاکنون بیش از ۵۰درصد کاهش یافته است؛ روندی که اعتماد جوانان به امنیت شغلی در حوزه‌های پرتقاضای گذشته را سست کرده است.
بنا بر این گزارش، یک تحول ساختاری دیگر نیز در جریان است؛ تضعیف رابطه سنتی میان تحصیلات دانشگاهی و موقعیت شغلی. آمارها حاکی از آن‌ هستند که نسبت درآمد دانش‌آموختگان دانشگاهی نسبت به دارندگان دیپلم، از سال ۲۰۱۰ به این‌سو، رشد معناداری نداشته است. در همین حال، کارفرمایان نیز در سال‌های اخیر دیگر الزامی برای داشتن مدرک دانشگاهی در بسیاری از آگهی‌های شغلی خود قائل نیستند.
در این شرایط، بدهی‌های سنگین دانشجویی که با امید به «بازگشت سرمایه» از طریق درآمد بالا شکل گرفته‌، به کابوس مالی برای میلیون‌ها جوان آمریکایی تبدیل شده‌است.در کنار این عوامل، ظهور سریع هوش مصنوعی مولد به‌ویژه ابزارهایی مانند چت جی‌پی‌تی نیز چشم‌انداز بازار کار را دگرگون کرده است. بسیاری از وظایف ابتدایی که دانش‌آموختگان جوان معمولاً بر عهده می‌گرفتند، اکنون به‌راحتی توسط الگوریتم‌ها انجام می‌شوند. اگرچه داده‌های دقیق درباره‌ تأثیر واقعی هوش مصنوعی بر نرخ اشتغال هنوز محدودند، اما فضای روانی بازار، تحت‌تأثیر این دگرگونی، محتاط و حتی تدافعی عمل می‌کند.
در واکنش به این شرایط، برخی از جوانان تصمیم گرفته‌اند برای تحصیلات تکمیلی اقدام کنند. برای مثال، آمار پذیرش در دانشکده‌های حقوق افزایش یافته، روندی که پیش‌تر نیز در دوران بحران اقتصادی ۲۰۰۸ دیده شده بود. اما این پاسخ بیش از آنکه راه‌حل باشد، نوعی به تعویق انداختن ورود به بازار کار تلقی می‌شود؛ تعویقی که با بدهی بیشتر، فشار روانی بالاتر و نااطمینانی اقتصادی همراه است.
نشانه‌ها حکایت از یک شکاف عمیق میان نظام آموزش عالی و نیازهای واقعی بازار کار دارند. جوانان تحصیلکرده آمریکایی با ترکیبی از بدهی، بیکاری و نااطمینانی مواجه‌اند. اگر این روند مهار نشود، ممکن است نسل جدیدی از جوانان با احساس بی‌اعتمادی به نظام اقتصادی و اجتماعی آمریکا وارد جامعه شوند؛ نسلی که نه تنها احساس شکست می‌کند، بلکه می‌تواند با نوعی سرخوردگی سیاسی نیز همراه شود.