امسال سومین سالی است که این جشن مردمی در شب میلاد پربرکت امام مهربانی‌ها برگزار شد. البته سال گذشته که با شهادت خادم‌الرضا(ع)، شهید آیت‌الله سیدابراهیم رئیسی و همراهان او در حادثه پرواز اردیبهشت مصادف شده بود، نذری موکب‌ها توزیع شد؛ ولی شیرینی و شکلات و شادی در این خیابان برپا نشد. امسال اما این جشن مردمی باشکوه با حضور پرشور زائران، موکب‌داران، خواننده‌ها، بازیگران، چهره‌های مشهور و خانواده شهدا با شکوهی هر چه تمام‌تر برگزار و سفره کرامت حضرت عالم آل محمد(ع) به وسعت یک ایران پهن شد.
هنوز یک ساعت از آغاز مراسم نگذشته که میدان بسیج مملو از زائران و مجاوران رضوی بود. سن اصلی مراسم در این میدان بود و گروه سرود نوجوانان پسر در حال خواندن سرود نوستالژیک «قربون صفات بشم از راه دوری اومدم» بودند و سایر اشعار و سرودهای امام رضایی را هم با آن ترکیب و دل‌های حاضران در میدان را راهی حرم امن ایران کردند. 
کوچک و بزرگ و پیر و جوان همه با خانواده‌هایشان آمده بودند تا میلاد امام رضا(ع) را کنار یکدیگر جشن بگیرند. اینجا هیچ شکاف اجتماعی وجود ندارد؛ چراکه امام رضا(ع)، امام همه است و اختلاف‌ها در زیر سایه مهرگستر این امام رئوف رنگ می‌بازد.
از میدان بسیج به سمت حرم مطهر رفتم. غرفه مادران ارزش‌آفرین توجهم را جلب کرد؛ مادرانی که همه وسایل پخت شیرینی را فراهم کرده‌ بودند تا شیرینی بپزند و میان زائران توزیع کنند. غرفه‌های آستان قدس رضوی نیز با خادمان افتخاری در کنار سایر موکب‌ها حضور فعال داشتند و فعالیت‌های مختلف خود از جمله مشاوره، اقدام‌ها در حوزه زنان و رسانه را به مردم معرفی می‌کردند.

موکب‌هایی از گوشه گوشه ایران
موکبی از استان یزد  شربت خیار سکنجبین توزیع می‌کرد و خاطره موکب‌های یزدی‌ در مسیر پیاده‌روی اربعین حسینی را زنده کرده بود. گروه‌های مختلفی در این مسیر نور در کنار یکدیگر قرار گرفته‌ بودند؛ از هنرمندان گرفته تا هیئت‌ها، مؤسسات فرهنگی، بسیج و هیئت‌های مذهبی شرکت‌ها و بانک‌ها، بسیج خواهران محلات و اصناف مشهد و هیئت‌ها و گروه‌های جهادی از برخی شهرهای کشور و ملیت‌های دیگر، از جمله این‌ها موکب مولا علی(ع) و گروه جهادی ابوتراب سیستان، موکب شهدای مدافع حرم از آمل، موکب‌هایی از بابل و رودبار و افغانستانی‌های مقیم مشهد که همیشه پای کار مناسبت‌های مختلف در مشهد بودند.
به چهارراه دانش ‌رسیدم و آنجا هم جایگاهی برای اجرای برنامه برپا شده بود. سرود «بابا رضا» پخش شد و پسربچه‌ای که از کنارم می‌گذشت، با آن همخوانی می‌کرد. برخی از مردم هم گوشی به ‌دست شده بودند تا از جمعیت حاضر در خیابان با زیر صدای این آهنگ فیلم‌برداری کنند. عکس‌های خانوادگی مردم هم در مسیر حرم منور امام مهربانی‌ها رونق گرفته بود و زائران و مجاوران در حال ثبت خاطرات امام رضایی‌ خود در این مسیر نور بودند.
برخی موکب‌های فرهنگی با توزیع بادکنک میان کودکان، رنگ دیگری به این جشن خیابانی زده بودند. بعضی موکب‌‌های هیئت‌ها‌ و کانون‌های فرهنگی هم حسابی هوای کودکان را داشتند و با بازی و نقاشی، زائران کوچک امام مهربانی‌ها را خوشحال می‌‌کردند. از جمله آن‌ها می‌توان موکب هیئت‌‌های دانشجویی خراسان رضوی را نام برد که در کنار غرفه پذیرایی، غرفه‌ای برای رنگ‌آمیزی نقاشی‌های امام‌رضایی برپا کرده‌ بود.
پذیرایی‌ها در این مسیر متفاوت بود؛ از آب و شربت تا میوه، کیک و شیرینی، بستنی، پشمک، بسته‌‌های پذیرایی و غذا از جمله چیزهایی بود که موکب‌ها در این جشن بزرگ میان مردم توزیع می‌کردند.

استقبال خدام رضوی از زائران رضوی
موکب خادمیاران رضوی استان بوشهر هم با پخش یک مولودی شاد در حال پذیرایی از زائران حضرت شمس‌الشموس(ع) بودند که جمعیت رهگذر و کسانی را که پذیرایی می‌شدند، به وجد آورده بود. در چند قدمی میدان بیت‌المقدس یا به‌قول ما مشهدی‌ها فلکه آب بودم که دو خادم حرم مطهر رضوی با سوزاندن عود و اسپند از زائران استقبال می‌کردند. زائران هم که عطر آن عود و اسپند را همواره نشانه‌ای از عطر حرم مطهر می‌دانستند، دست و صورت خود را با آن متبرک می‌کردند.
خورشید تازه غروب کرده بود. برای دیدن سایر موکب‌ها به آن سوی خیابان امام رضا(ع) رفتم. از دور سلامی به امام مهربانی‌ها دادم و از میدان بیت‌المقدس به سمت میدان بسیج حرکت کردم. آذربایجانی‌های مقیم مشهد موکب بزرگی را برپا کرده بودند و هنوز پذیرایی از زائران را شروع نکرده بودند؛ چرا که برخی از موکب‌ها در حال طبخ شام بوده و هنوز توزیع غذا را شروع نکرده‌ بودند.
جلوتر که رفتم، برخی مردان حلقه انسانی را دور صف کودکان تشکیل داده و نونهالان دختر و پسر در صف ایستاده بودند. پیرمردی مهربان به ترتیب با میکروفن از آن‌ها می‌خواست قرآن یا شعری را که حفظ هستند، بخوانند. مشارکت دادن کودکان در این جشن بزرگ، یکی از قشنگی‌های این جشن مردمی بود. 
اعضای هیئت انصارالحسین(ع) تبریز هم با لهجه شیرین آذری برای خدمت به زائران رضوی سماورهای بزرگ ذغالی را آتش کرده و در ایستگاه صلواتی‌شان چای آتیشی را میان زائران توزیع می‌کردند.

دل‌هایی که به امام رضا(ع) گره می‌خورد
برخی از زائران در میان هیاهوی جشن، رو به حرم حضرت شمس‌الشموس(ع) ایستاده‌ و سیم دلشان را با نگاه به گنبد به روح بلند حضرت انیس‌النفوس(ع) متصل کرده‌ بودند و داشتند با زبان دل با امامشان گفت‌وگو می‌کردند. چشم‌ها در این مواقع ترجمان خوبی برای دلدادگی‌های عمیق است. برخی هم با شاخه گلی در دست، به پابوس امام مهربانی‌ها می‌رفتند تا زادروز ولادت امام هشتم(ع) را به محضر آن حضرت تبریک بگویند.
دوباره به میدان بسیج رسیدم و مراسم اصلی در این میدان با اجرای محمدرضا حسینیان در حال برگزاری بود. محمد اسداللهی، خواننده انقلابی در حال خواندن ترانه‌ای امام رضایی بود و مردمی که جلو سن مراسم ایستاده بودند، با بادکنک‌ها و گل‌هایی که در دست داشتند، با خواننده همراهی می‌کردند. برخی هم با چراغ‌قوه‌های روشن گوشی‌هایشان، جلو مراسم را ستاره‌باران کرده‌ بودند.
در ادامه مراسم، سید جواد هاشمی، ستاره سادات قطبی و الهام چرخنده هم به مجریان برنامه اضافه ‌شدند و مردم با دست و سوت و هورا از آن‌ها استقبال ‌کردند. ساعت به ۸ عاشقی رسید و صدای صلوات خاصه امام رضا(ع) در خیابان طنین‌انداز ‌شد. زائران و مجاوران مشهدالرضا(ع) رو به حرم مطهر با دست ارادتی بر سینه، میلاد ولی‌‌نعمت ایران را تبریک گفتند. سپس ساعت 8 و8دقیقه خیابان امام رضا(ع) با نورافشانی به صورت همزمان به شکل بی‌سابقه‌ای در تاریخ مشهد نورباران ‌شد.
در ادامه، حسین حقیقی، خواننده پاپ به‌ روی سن رفت و گفت: «به کوری چشم کسانی که نمی‌خواهند ما را در کنار هم شاد ببینند و برای خلیج همیشگی فارس آهنگ ایران را می‌خوانم» و مردم او را با شور و هیجان تشویق کردند.
مادر شهید دانیال رضازاده، شهید مدافع وطن که در حوادث سال ۱۴۰۱ به شهادت رسیده بود، دیگر میهمان این مراسم بود. این مادر شهید با بیان اینکه «۲۴ سال امانتداری کردم و او را به صاحبش دادم»، در پاسخ به این پرسش که اگر دانیال امروز بود، چه می‌گفت، اظهار کرد: «اگر دانیال بود، می‌گفت چشم دشمنانمان با این حضور و شور و نشاط کور می‌شود؛ چرا که آن‌ها چشم دیدن وحدت ما را ندارند».
در ادامه، مجید اخشابی بالای سن آمد و آهنگ «محله بنده‌نواز» را با تشویق مردم اجرا و خاطرات زیادی را برای یک نسل زنده کرد.

برگزاری مراسم عقد در میدان بسیج
برنامه ویژه این مراسم، اجرای عقد زوج جوان مشهدی بود. حجت‌الاسلام سرلک هم برای خواندن خطبه عقد آمده بود. مردم با کل کشید�� و دست زدن به استقبال این سنت زیبا رفتند. مجری‌های خانم این مراسم دو طرف پارچه روی سر عروس و داماد را گرفتند و مادر شهید رضازاده هم قند می‌سایید. پس از اینکه عروس «بله» را گفت، دست و سوت و جیغ مردم با نورافشانی همراه شد.
حجت‌الاسلام سرلک در انتهای این بخش دعایی را به مجردها برای ازدواج توصیه کرد و گفت: این‌گونه دعا کنید که «خدایا به زودی زود وسایل ازدواج همسر من را مهیا بفرما».
مراسم با اجرای حسینیان و سید جواد هاشمی ادامه پیدا کرد و محمد معتمدی، خواننده معروف به روی سن مراسم آمد و آهنگ «وطنم ایران» را به‌صورت زنده ‌اجرا کرد و مردم همزمان جلو سن را با گوشی‌هایشان ستاره باران کردند و آسمان هم با نورافشانی، ستاره باران ‌شد.
سید محمدرضا نوشه‌ور، مداح اهل بیت(ع) هم در ادامه به‌روی سن آمد و اجرای خود را در شب زیارتی امام حسین(ع) با سلام بر امام حسین(ع) آغاز ‌کرد. او ابتدا قطعه «ایران امام رضا(ع)» را با همراهی و تشویق مردم اجرا کرد؛ اما نقطه اوج اجرایش، خواندن قطعه «من حیدرم» بود و مردم او را با دست‌زدن و ذکر حیدر حیدر همراهی کردند.
به گوشه‌ای دیگر از میدان بسیج در ابتدای خیابان ملک‌الشعرای بهار رفتم. آنجا موکب بزرگ شهید آیت الله سید ابراهیم رئیسی برپا شده بود و برای یادبود شهدای پرواز اردیبهشت، عکس آن‌ها را در موکب گذاشته بودند. ارادت و علاقه به شهیدجمهور، سن و سال نمی‌شناخت و افراد با هر سن و سالی با عکس شهید رئیسی که در رأس شهدا قرار داشت، عکس یادگاری می‌گرفتند. سرودی که در این موکب پخش می‌شد نیز یادآور اتفاق‌های تلخ سال گذشته در همین ایام بود که هر رهگذری را متأثر می‌کرد. عجین شدن غم و شادی در کنار هم، اتفاق عجیبی بود که تنها با پرواز خادم‌الرضا(ع) و همراهانش در روز و شب ولادت امام رضا(ع) بر دل عاشقان امام مهربانی‌ها نقش بسته بود.

خبرنگار: فریده خسروی