روز گذشته ویدئویی در فضای ‌مجازی دست به دست شد که نشان می‌داد مجری در برنامه «درنگ» که از شبکه نسیم پخش شد در حال شوخی و البته تمسخر وزیر خارجه عربستان (با استفاده از فناوری هوش مصنوعی) است؛ اتفاقی که با بازخوردهای منفی بسیاری مواجه شد. هر چند صدا و سیما به دلیل پخش این کلیپ توهین‌آمیز عذرخواهی و آن را بی‌توجهی سهوی عنوان کرد، اما نمی‌توان از کنار این اتفاق به‌ سادگی عبور کرد. این حرکت کاملاً به‌ دور از ادب و نزاکت دیپلماتیک و رسانه‌ای و خارج از چارچوب‌های تعریف ‌شده برای رسانه ملی، از قضا درست در مقطع و زمانی اتفاق می‌افتد که با سفر شاهزاده «خالد بن سلمان» وزیر دفاع عربستان در کسوت فرستاده ویژه که حامل پیام ملک سلمان برای رهبر معظم انقلاب، پس از یک دوره تنش و سردی روابط، تحرکات تازه و مهمی در مناسبات سیاسی و امنیتی تهران و ریاض در حال شکل‌گیری است.به اعتقاد بسیاری اتفاق مذکور؛ تحکیم روابط ریاض - تهران و حرکت آن به سمت مسیرهای دیگری به‌ ویژه امنیتی و فعال‌سازی توافق‌های سال‌های ۱۹۹۸ و ۲۰۰۱ میان دو کشور را به همراه داشته، دو توافقی که زمینه تنش‌زدایی میان ایران و عربستان را پس از انقلاب اسلامی فراهم کرد. لازم به یادآوری نیست که رهبر معظم انقلاب نیز در دیدار خالد بن سلمان  تأکید کردند ارتباط دو کشور برادر ایران و عربستان برای طرفین مفید خواهد بود. ایشان با یادآوری اینکه گسترش روابط دشمنانی دارد، خاطرنشان کردند: باید بر این انگیزه‌های خصمانه فائق آمد و ما در این خصوص آماده هستیم.
با این وصف، پخش کلیپ یاد شده، ناخودآگاه یادآور رویدادهای سال 94 و جریان‌های پشت پرده حادثه تعرض به سفارتخانه و کنسولگری عربستان سعودی است که بیش از یک دهه روابط دو کشور را قطع و خسارت‌های معنوی و مادی زیادی را به کشور تحمیل کرد. ظاهراً گروه‌هایی خاص از تنش‌زدایی در رابطه با همسایگان ناراضی و نگران هستند و منافع خود را در خطر می‌بینند و برای بر هم زدن این روند دست به کار شده‌اند. واکنش سریع رسانه ملی درباره اتفاق اخیر بجا و قابل قدردانی است، با این حال جلوگیری از پخش چنین برنامه‌های سخیفی با حضور مجریان غیرمتخصص و ناوارد نکته‌ای مهم‌تر است. اما این واقعه یادآوری می‌کند نهادهای امنیتی، اطلاعاتی و نظارتی هم باید با دقت و توجه بیشتری مراقبت کنند تا یک جریان و تفکر افراطی نتواند به‌راحتی و بدون تحمل عواقب؛ این‌ گونه راهبردهای کلان سیاست خارجی کشور و تلاش‌های دیپلماتیک و مهم‌تر از همه منافع امنیتی و اقتصادی کشور را به خطر بیندازد.