​​​​​​​بهانه‌های کافی برای سلاله گلادیاتورها پیدا شده است. اگر تا چند هفته پیش سیمونه اینزاگی از جواب کردن پسر بوشهر طفره می‌رفت و در لفافه از خداحافظی با شاگرد خود سخن می‌راند، حالا با طلوع دیرهنگام کهنه سرباز وین در عصرهای خنک میلان، چند تکه ابر و کمی باران کافی است تا نراتزوری نامه الوداع را به دست مهدی طارمی دهد و او را به سمت درهای خروجی رهنمون کند. انگار تقدیر این بود مارکو آرناتوویچ سی‌وپنج ساله اصلی‌ترین رقیب مهدی طارمی در خط آتش، سر پیری معرکه‌گیری کند و با گل‌های خود در دوزخی‌ترین هفته‌های اسکودوتو تیشه به ریشه شکارچی شرقی بزند. 
حالا موسیو اینزاگی اعلام کرده ترجیح می‌دهد در فصل بعد به جای بهره‌مندی از طارمی روی آرناتوویچ حساب ویژه باز کند. این در حالی است که پسر آریایی با متوسط گل زنی یک گل در هر ۴۹۳ دقیقه نتوانسته نامه اعمال قابل دفاعی از خود برجای بگذارد و تیفوسی‌های اینتر را با عطر چمن نمور و ساق‌هایی که چندان بوی گل نمی‌دهند سر به هوا کند.
دنیا اما برای طارمی به آخر نرسیده است. در روزهایی که سیمونه اینزاگی با واگویه‌هایش روی اعصاب مهاجم ایرانی خود لِی لی می‌کند، خبر رسیده غول دیگر کالچو برای جذب انبار باروتِ مغضوب اینتر خیز برداشته است. 
پرنده‌های مهاجر از شهر بی‌دفاع خبر آورده‌اند جالوروسی که این روزها و هفته‌ها در کورس راهیابی به لیگ اروپا قرار داد برای صید توپچی شماره ۹۹ تور پهن کرده و آماده است با پرداخت مبلغی قریب به 4 میلیون یورو کبوتر زخمی اینتر را به آسمان خود سوق دهد. طرفه اینکه در آستانه یک رنسانس بزرگ در رم و بدرود احتمالی کلودیو رانیری با نیمکت گرگ‌ها، گروه فریدکین مالکان ثروتمند زرد و قرمزها به صرافت افتاده‌اند، بزم فصل آینده خود را در ورزشگاه چشمنواز المپیک رم با خرید طارمی شکوهمندتر کنند. با این اوصاف اگر فوروارد چهارم نراتزوری پس از یک فصل مأیوس‌کننده چمدان‌های خود را ببندد و ناحیه لومباردی را به مقصد رودخانه تیبر ترک کند، فصل تازه‌ای از زندگی ورزشی لژیونری که کمی دیر به سطح اول فوتبال اروپا رسیده رقم خواهد خورد. 
از میلان به اینتر با شور و شوق و شادی و شبنم. صبر می‌کنیم تا ببینیم تفنگداری که سرش تفنگ است، دلش چکمه و لبش فشنگ آیا با اضافه شدن به اردوگاه جادویی‌ها هم سود تضمینی افعی بزرگ را قطعی خواهد کرد و هم مصرع جدیدی به قصیده فوتبال ایتالیا اضافه می‌کند؟ گذر زمان نشان خواهد داد از جوزپه مه آتزا تا المپیک رم برای دردانه جنوبی چقدر راه است و پس از یک فصل گس در میلان، آیا مهدی با تماشای کشتی‌ها در مدیترانه طعم آرامش را خواهد چشید یا نه؟