
گفتوگو با پاتریس کارترون فرمانده فرانسوی صدرنشین لیگبرتر
این همه راه آمدهام سپاهان را قهرمان کنم
مردی که با لیون از پلکان اینترتوتو بالا رفته، سوار بر کشتی کازابلانکا تا سوپرجام آفریقا پیشتاخته و با زمالک در صحرای سینا همه را جا گذاشته، حالا با ارتش طلایی زایندهرود در نصف جهان به طغیان در فلات ایران میاندیشد.
پاتریس کارترون با موهای جوگندمی و چشمهای رنگی به دنبال آن است در عبور از دهشت هفتهها بهاندازه یک شهر «دوستت دارم» بادبانها را بیفرازد و پنجرهها را رو به چهارباغ باز کند. با فرمانده فرانسوی سپاهان پس از جدالی آکنده از جزرومد حرف زدیم.
روز صعبناکی را سپری کردید و دو امتیاز از دستتان رفت؟
چرا شما ایرانیها مدام ازدسترفتن را یادآور میشوید و از بدستآوردن حرفی نمیزنید. ازدستدادن یأس میآورد و لرزه بر جان میاندازد.
یعنی از کسب این یک امتیاز خرسندید؟
بازی با تیم های پایین جدول همیشه سخت و دردسرساز است. ما در قزوین خوب نبودیم و نتوانستیم در قامت سپاهان ظاهر شویم، اما همین که در چنین ایستگاه مهمی یک امتیاز گرفتیم و در صدر ماندیم امیدوارکننده است.
لیگ به جاهای حساسی رسیده فکر میکنید بتوانید سپاهان را قهرمان کنید؟
شما در جریان هستید سپاهان چند سال است که قهرمان نشده است؟
احتمالاً ۱۰ سال!
احتمالاً نه، دقیقاً. پس باید توقعات بر اساس واقعیتها باشد و مقصد را گم نکرد. من البته این همه راه تا ایران آمدهام تا جام بگیرند. جز این اگر بود با مربی دیگری ادامه میدادند.
با حوادث فوتبال ایران چطور کنار میآیید آقای کارترون؟
اگر منظورتان یورش به اتوبوس سپاهان و سنگ زدن به ماست که متأسفم. فوتبال و جام در برابر جان جایگاهی ندارد و باید تمهیداتی اندیشیده شود تا سلامتی بازیکنان و مربیان به مخاطره نیفتد. ما برای ادامه کار امنیت میخواهیم.
روی تشویق هواداران سپاهان چقدر حساب باز کردید؟
بسیار زیاد. ما بهترین تماشاگران را داریم و با اتکا به حمایت انبوه هواداران خود در نقشجهان با سرعت به سمت هدف ترسیم شده پیش خواهیم رفت. یک اصفهان پشت این تیم است و هوای ما را دارد.
باتوجهبه مصدومیت مدافعان سپاهان برای سامانبخشیدن به دیوار دفاعی تیم خود برنامهای دارید؟
سیاوش یزدانی و حزباوی از این هفته به میدان برخواهند گشت. امیدواریم دانشگر هم مشکلی نداشته باشد و ادامه دهد. ما دغدغه زیادی در خصوص سازمان دفاعی سپاهان نداریم.
از سن بریو-زادگاهتان- تا زایندهرود راه زیادی بود موسیو؟
برای من نه. مربیان همیشه در سفرند و چمدانشان را باز نکرده باید بهجای جدیدی بروند.
من در عربستان، مصر، مالی، قطر، مراکش و... مربیگری کردم و سالهاست از خانهام دور هستم. البته اصفهان خانه من است.
خبرنگار: امید مافی
برچسب ها :
ارسال دیدگاه