کارگران؛ انقلابیون بی‌نام‌ونشان

کارگران؛ انقلابیون بی‌نام‌ونشان

زهرا طوسی  


با پیروزی انقلاب اسلامی، کارگران که در این واقعه نقشی پررنگ داشتند، در موقعیتی قرار گرفتند که خود از اولین مطالبه‌گران تحول و تغییر در وضعیت معیشتی، اقتصادی و سیاسی بودند. اینکه این بخش از جامعه چه انتظاراتی از تحول در ایران پس از انقلاب داشته، موضوعی است که در جای خود قابل توجه و بررسی است؛ چه اینکه نقش جامعه کارگری نیز در این تحول به سوی موقعیت انقلابی نیز بسیار پررنگ بوده است.
کارگران، به‌ویژه در صنایع کلیدی مانند نفت، پالایشگاه‌ها، پتروشیمی و فولاد، نقش محوری در انقلاب اسلامی ایفا کردند. اعتصاب‌های سازمان‌یافته و اعتراض‌های گسترده آن‌ها، با وجود سرکوب شدید رژیم پهلوی، نشان از همبستگی و مطالبات صنفی قوی آن‌ها داشت. نمونه‌هایی از این اعتراض‌ها شامل اعتصاب‌های پالایشگاه تهران با برپایی چادرهای اعتصابی همراه خانواده‌ها و همچنین اعتصاب‌های کارگران نفت در آبادان و مسجد سلیمان است که منجر به قطع سوخت‌رسانی به تهران شد. حمایت گروه‌های اجتماعی دیگر ازجمله بازار تهران از این اعتصاب‌ها، نشان از اهمیت نقش کارگران در تحولات آن زمان دارد.
در پاییز۱۳۵۷ که بر اثر اعتراض کارگران نفت در آبادان و مسجد سلیمان و همچنین پالایشگاه‌های تهران و استان مرکزی، سوخت به تهران نمی‌رسید، هیئتی به نمایندگی امام خمینی(ره) با خودرویی در کنار کارگران اعتصابی حاضر شده و به گواه کارگران حاضر، از آنان می‌خواهند تا بنابر خواست امام(ره) برای رفع نیاز مردم، تولید را ادامه دهند و آنان نیز چنین می‌کنند. گروه‌های اجتماعی دیگر نیز البته در همبستگی با کارگران از اقدام آنان حمایت می‌کنند.
آن‌ها در تمام ادوار در ساختن بنیادهای انقلاب ازجمله در ساخت و توسعه بنادر، تأسیسات صنعتی و دیگر پروژه‌های عمرانی مهم در دوران جمهوری اسلامی مشارکت فعال داشتند.البته اتفاق‌هایی مثل ملی‌سازی کارخانه‌ها و همچنین ایجاد نهادهایی مانند قانون کار و قانون تأمین اجتماعی در دفاع از کارگران، ایجاد تعاونی‌های کارگری مسکن و مصرف، حرکت‌های ستودنی از همان ابتدای انقلاب بود، اما با وجود تحولات مثبت پس از انقلاب در زمینه توسعه زیرساخت‌ها (راه، جاده، برق، گاز، آب، آموزش و بهداشت) و بهبود شاخص‌های توزیع ثروت، کارگران همچنان با چالش‌های جدی روبه‌رو هستند. برخی از مهم‌ترین انتظارات جامعه کارگری عبارت‌اند از: ایجاد امنیت شغلی پایدار و کاهش بیکاری، ایجاد فرصت‌های شغلی مناسب و متناسب با مهارت‌های کارگران، کنترل تورم و جلوگیری از کاهش قدرت خرید و مزد کارگران، تأمین معیشت عزتمندانه و احترام به جایگاه کارگران در جامعه، حفظ و حمایت از منابع سازمان تأمین اجتماعی و افزایش مستمری بازنشستگان، حضور فعال کارگران در نهادهای تصمیم‌گیری و قانون‌گذاری برای حمایت از حقوق خود.
خلاصه اینکه جامعه کارگری، با وجود مشارکت گسترده در انقلاب اسلامی و تحمل هزینه‌های سنگین، همچنان با چالش‌های جدی در زمینه معیشت، امنیت شغلی و مشارکت در تصمیم‌گیری‌ها روبه‌رو است. توجه به این مطالبات و تلاش برای بهبود شرایط زندگی کارگران، امری ضروری برای تحقق اهداف انقلاب و عدالت اجتماعی است. 
یادمان باشد در زمان جنگ کارگران با شیفت‌های ایثار و سایر کمک‌های کالایی و نقدی به جبهه‌های جنگ کمک فرستادند و گاه با خون خود از انقلاب حراست کردند. بنابراین امروز باید مسئولان برای کارگران سنگ تمام بگذارند چون اگر باز هم کشور تهدید شود، این کارگران هستند که نوک پیکان حراست از کشور هستند. 

برچسب ها :
ارسال دیدگاه