​​​​​​​  سلام، چرا بانک‌ها در دولت جدید این قدر وام‌های فرزندآوری و ودیعه مسکن را دیر می‌دهند و سنگ جلو پای وام‌گیرندگان می‌اندازند؟ لطفاً بنویسید در روزنامه تا به گوش آقای رئیس جمهور برسد، ممنون.
  سلام، خط امام علی(ع) نوده خیلی دیر می‌آید وقتی هم می‌آید خیلی شلوغ است، خواهشاً یک فکری به حال ما بکنید به خصوص صبح که همه می‌روند مدرسه و سر کار، ممنون از شما.
  دوست عزیز صدای کارگران شهرداری مشهد را به گوش مسئولان برسانید لطفاً، شهردار مشهد بین کارگرای رسمی و عادی فرق می‌گذارد، برای آن‌ها مزایای کامل می‌دهد برای ما هیچی! تو را به خدا پیگیر باشید، ممنون.
  شهردار مشهد چرا به فکر پاکبان‌ها نیستید؟ مگر ما کافریم؟ خودتان را بگذارید جای پاکبان‌ها، خدا وکیلی با برجی 11 میلیون تومان می‌شود زندگی کرد؟ چرا شب‌کاری برای ما رد نمی‌شود؟
  این درددل خیلی از کارگران و مستأجران است، چرا این قدر مريضی زیاد شده سکته، ایست قلبی، سرطان و ناباروری که همه‌اش به خاطر هزینه سنگین، گرانی، اجاره خانه و... است. همسرم کارگری مستأجر است که خودش از ناحیه چشم مشکل دارد، دکترها هيچ جوابی ندادند می‌گویند درمان ندارد چون به دلیل هزینه درمان دیر پیگیری کردید. آرزوی فرزند به دل ما مانده. اما به  هزینه‌های درمان سنگین خوردیم. در ۲۰روز برای درمان یک میلیون و خورده‌ای خرج کردیم چه برسد به سونوگرافی و آزمایش که جای خود دارد. امیدوارم این درددل‌های ما را به گوش مسئولان برسانید. رفتم دکتر سونو نوشته، من ذره ذره پول جمع کردم که پول سونو را بتوانم جور کنم  باز باید یک هزینه بدهم ببرم نشان دکتر بدهم که برایم دارو بنویسد. با دردهایمان دست و پنجه نرم می‌کنیم، کنایه سر شرایط فرزند گوش می‌کنیم، زندگیمان سر این موضوع روز به روز با جر و بحث می‌گذرد که نمی‌توانیم هزینه درمان را جورکنیم.
  سلام وقت به خیر، من خانمی خانه‌دار هستم با یک بچه. با خرج‌های الان برای کمیته چند بار رفتم من را زیر پوشش قرار نمی‌دهند، باید چه کار کنم کار هم نیست برویم سر کار.
 سلام، شوهر من پاکبان است و حقوقش خیلی کم است، تمام ماه را بی‌پولیم قبلاً برای مناسبت‌ها و اعیاد چیزی می‌ریختند الان همان را هم نمی‌ریزند فقط برای رسمی‌ها می‌ریزند، تو را به خدا پیگیری کنید.
 سلام من یک زن سی و سه ساله‌ام که حضانت بچه‌ام با خودم است، دخترم سیزده ساله است، دکتر گفته باید برای فکش ارتودنسی حتماً انجام بشود که دندان‌هایش از این بیشتر آسیب نبیند چون فک پایینش جلوتر است ولی به جان بچه‌ام ندارم حتی بخواهم یک دندانش را عصب‌کشی کنم چه برسد به اینکه بخواهد ارتودنسی انجام بدهم. این‌ها همه درد است برای جامعه ما. چرا بچه من حق خوردن بهترین خوراکی‌ها را نباید داشته باشد؟ چرا در این 13سال بچه من نتوانسته یک جای تفریحی برود؟ اگر مسئولان ما تدبیر درستی می‌داشتند برای جامعه، ما نباید این قدر با فقر دست و پنجه نرم کنیم. من خودم در خونه‌های مردم دارم نظافت می‌کنم و خرج زندگی‌ام را از همین راه درمی‌آورم، خدا شاهد است روزی که سر کار نروم همان روز پول نان و  پنیر را ندارم چه برسد به مخارج تحصیل و درمان دخترم. خودم هم قلبم مشکل دارد و قرص پلاویکس استفاده می‌کنم. تمام این غصه‌هایم به کنار اینکه موعد سال خانه‌ام دارد نزدیک می‌شود یک غم سنگینی روی دوشم اضافه کرده.
 سلام. شوهر من کارگر است به زور خرج زندگیمان را درمی‌آوریم الان قسط‌های تلویزیونی که تازه از وام ازدواج بوده تموم شده که در اثر قطع برق مشکل پیدا کرده پول تعمیرش را واقعاً نداریم، کی جواب می‌دهد آیا؟ کمی به فکر ما زوج‌های جوان باشید با کرایه خانه ۳تومان در ماه واقعاً امیدی هست برای زندگی؟