​​​​​​​چند روزی است که بخش‌‌های وسیعی از ایالت «کالیفرنیا» و به شکل خاص، حومه شهر «لس‌آنجلس» در آتش می‌سوزد و صحنه‌‌هایی آخرالزمانی از حجم وسیع آتش، ابرهایی فراگیر از دودهای سیاه و غلیظ ناشی از این آتش‌سوزی و حجم گسترده ویرانی‌ها‍، در رسانه‌‌های جهان مخابره می‌شود. تاکنون بیش از 5هزار خانه در آتش سوخته و این آمار همچنان در حال افزایش است. این وضعیت در آمریکا تاکنون واکنش‌‌های زیادی را به همراه داشته است؛ از مقایسه با ویرانی‌‌های ناشی از توحش رژیم غاصب اسرائیل با حمایت آمریکا در «غزه» تا آتشی که دونالد ترامپ، وعده افروختن آن در «خاورمیانه» را می‌داد و گویا جای دیگری شعله‌ور شده است!
فارغ از تعابیر و تفاسیر و قیاس‌‌های جاری، موضوع آتش‌سوزی‌‌های وسیع، به‌ویژه در ایالت‌‌های جنوب غربی آمریکا، امری جدید نبوده و حتی با توجه به زیست‌بوم آن ناحیه، در مواقعی طبیعی است؛ اما فراوانی این مخاطره طبیعی – انسانی در سال‌‌های اخیر و به شکل ویژه، گستردگی خسارات آتش‌سوزی مهار نشده فعلی، بیش از پیش یادآور ضعف‌‌های روزافزونی است که ایالات متحده سال‌ هاست درگیر لاپوشانی آن هاست.
ضعف‌‌هایی که در بزنگاه‌‌هایی اینچنین، رخ نمایان کرده و مردم جهان و به‌ویژه ساکنان این «لحاف چهل تکه» را با واقعیتی عریان از ضعف مفرط «دولت‌‌های مرکزی و فدرال آمریکا» در تأمین پیش‌نیازهای یک زندگی که در «رؤیای آمریکایی» وعده داده شده بود، روبه‌رو می‌کند؛ پیش‌نیازهایی از جنس امنیت، آرامش و بقا.
در حالی که «قانون حمل سلاح» حیات فیزیکی آحاد جامعه آمریکایی را هدف گرفته و «ترویج نابهنجاری‌‌های جنسی-رفتاری» روح آن را؛ ساکنان  سرزمین سرخ‌پوست‌ها‍ با معضلات جدیدی روبه‌رو می‌شوند که عیار سیستم حکمرانی آن‌ها را به شکل جدی به چالش می‌کشد؛ از طوفان در «نیواورلین» تا آتش‌سوزی در «کالیفرنیا»!
ناگفته پیداست این مخاطرات طبیعی و یا حتی انسانی، در پهنه گیتی پراکنده بوده و محدود به ایالات متحده نیست اما مشکل آنجا شروع می‌شود که «ابرقدرتی» اینچنین که هر روز با هدف ارعاب معدود جوامع سلطه‌ناپذیر و سَر خَم نکرده جلو امپراتوری خود، تصاویری از «هلی بورن» تانک، نفربر و ماشین کشتارش در سرتا سر دنیا تا حمل «بمب‌‌های چند تنی» به وسیله «بمب‌افکن‌‌های استراتژیک» خود را منتشر می‌کند، امروز نه تنها در خاموش کردن یک آتش‌سوزی تکرارشونده و قابل پیش‌بینی عاجز است که حتی توانایی حفظ امنیت مناطق مسکونی، خانه‌‌های چندین میلیون دلاری و مایملک پرچمداران پروپاگاندای رسانه‌ای خود در هالیوود را هم ندارد و دست به دامان هواپیماهای آب‌پاش کانادایی شده است.
این تصاویر سیاه از سال نو میلادی در لس‌آنجلس در حالی پخش می‌شود که رئیس‌جمهور منتخب، در مدعیات جدید خود، بدون اینکه بخندد یا شگفت‌زده شود، از تمایل ساکنان کانادا برای پیوستن به ایالات متحده و تبدیل به ایالت پنجاه و یکم آمریکا سخن می‌گوید و همزمان در اقدامی محیرالعقول، نام «خلیج مکزیک» را تغییر می‌دهد و در حالی که پرونده فساد اخلاقی و تعرض او به زنان در دادگاه عالی بررسی می‌شود، برای «جنبش‌‌های زنان» در سایر نقاط دنیا «مانیفست» ارائه می‌دهد!
شاید در دنیایی موازی، همه این‌ها‍، صحنه‌‌هایی از یک «کمدی مازوخیستی» بود اما متأسفانه این‌ها‍ نه نمایش است و نه صحنه‌‌هایی از یک اثر‌ هالیوودی در مورد یک «دیکتاتور» در «شمال آفریقا»! تمام این‌ها‍ واقعیاتی است از یک «امپراتوری شیطانی» که از داخل، روند زوال فزاینده را در پیش گرفته و تنها راه چاره اخلال و تأخیر این فروپاشی را در به آتش کشیدن دیگر مناطق می‌بیند.