آمریکا، روسیه، کویت، امارات، لبنان و قطر پیش‌تر از مشتریان اصلی فرش دستباف اصفهان بودند ولی در چند سال اخیر به دلایلی چون تحریم و دیگر موانع اقتصادی به‌ تدریج این مقاصد صادراتی در اختیار کشورهای دیگری قرار گرفته است به ‌گونه‌ای که هند، پاکستان و ترکیه توانسته‌اند گوی رقابت را از تاجران اصفهان بربایند و محصولات خود را به کشورهای جهانی عرضه کنند.
هر چند هنوز هم فرش اصفهان به دلیل قدمت و ارزش فراوان در برخی از کشورها مشتریان خاص خود را دارد به ‌عنوان ‌مثال تاجران فرش در کشورهایی مانند انگلستان، آلمان، نروژ و سوئد همواره علاقه‌مند و خریدار فرش اصفهان بوده و هستند و روسیه، چین و سنگاپور هم از مشتریان جدیدتر فرش اصفهان به شمار می‌آیند.
این صنعت دارای برکات غیر قابل شمارشی است که رئیس انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان فرش دستباف استان اصفهان به آن اشاره دارد و معتقد است از این ظرفیت‌ها غفلت کردیم!

سقوط صادرات
سعید عصاچی که دارای مدرک مهندسی نساجی است، اظهار می‌کند: سابقه شغل پدری بنده فرش است و من از سال ۷۰ با برند سعید عصاچی در زمینه فرش دستباف شروع به کار کردم. 
از ابتدا چله ابریشم در همه سایزها حتی ۶ *۱۰ هم داشتیم و اکنون هم به صورت سفارشی و هم با توجه به بازار هدف، سایزها و طراحی‌ها را از صفر تا 100 خودمان انجام می‌دهیم.
وی می‌افزاید: یک روز به بافندگی افتخار می‌کردند اما در عکس‌ها، فیلم‌ها و غیره علیه قالی‌بافی تبلیغات رواج یافت. فرش بسیار سودآور و ارزآور است و چون بیشتر بافندگان در روستاها هستند، در گذشته از مهاجرت نیز جلوگیری می‌شد و خیلی‌ها سر سفره فرش بودند. 
زن و شوهر هر دو کشاورزی می‌کردند و قالی هم می‌بافتند و فرش هویت و پرچم دوم ایران بود.
رئیس کمیته دکوراسیون کمیسیون فرش اتاق ایران تصریح می‌کند: ما نمی‌توانیم در دنیا روی صنعت خودرو مانور بدهیم ولی روی فرش می‌توانیم.
 به همین جهت به شخصیت‌هایی مانند پوتین و رونالدو فرش ایران را هدیه دادند.
 فرش تولیدی بسیار سبز است که هیچ گونه آلودگی ندارد و نه تنها به ارز نیاز ندارد بلکه ارزآوری هم دارد. 
ما یک دلار نمی‌خواهیم ولی در عین حال ارز زیادی وارد می‌کنیم.
وی می‌افزاید: ۳۲ رشته در تولید فرش اشتغال دارند و کمترین سرمایه‌گذاری را نیاز دارد؛ به طوری که با ۵۰ میلیون تومان و کمتر از آن هم کارگاه تولیدی تأسیس می‌شود.
عصاچی تأکید می‌کند: اگر تمرکز به جای خودرو روی فرش بود، خیلی بهتر بود چون همه جا نام ایران و فرش به موازات هم می‌آیند. 
فرش، سفیر فرهنگی ماست و هر نقشه فرش هزار قصه پشت آن است. در نقشه فرش لچک و ترنج ما از کثرت به وحدت می‌رسیم و خداشناسی را با فرش تفسیر می‌کنیم. در واقع، فرهنگ و هنر توأم است.
وی در خصوص میزان صادرات فرش می‌گوید: در سال‌های ۷۱ و ۷۲ بیش از ۲ میلیارد دلار صادرات داشتیم اما الان متأسفانه به ۵۰ میلیون دلار رسیده است.
 
تحریم‌های داخلی بدتر است
عصاچی درباره خودتحریمی خاطرنشان می‌کند: فرش دستباف و طلا نخستین کالاهایی بود که صادرات آن‌ها تحریم و در پی آن مهاجرت‌ها از روستاها به شهرها شروع شد. 
بدیهی است با مهاجرت از روستا به شهر نابسامانی‌هایی به وجود می‌آید و معضلات‌ اجتماعی و بیکاری ۲ میلیون نفر و هزاران مشکل دیگر را در پی دارد.
این کارآفرین در حوزه فرش می‌افزاید: ما به جای اتاق فکر، خودمان به آمریکا کمک کردیم و تعهد ارزی گذاشتیم که ارز باید تا ۶ ماه و بعد هم مقرر شد در مدت یک سال برگردانده شود و بعد گفتند ۱۵ درصد آن برگردد و الان دستور آمده ولی اجرا نمی‌شود. فرش را امانت می‌دهیم، تعدادی را می‌خرند ولی همه را نه؛ بنابراین من باید دلار بازار آزاد را به قیمت روز بخرم و ارزان‌تر بفروشم. 
فرش‌ها را برای حضور در نمایشگاه به خارج برده‌ام تا بعد بر‌گردانم اما باید گمرکی آن‌ها را بدهم! دارایی هم به خاطر برگشت آن‌ها مالیات می‌گیرد! چهار سال است که این موضوع را در شورای گفت‌وگو پیگیری کرده‌ام ولی متأسفانه هنوز به نتیجه نرسیده‌ایم.

چرا به این نقطه رسیدیم؟
عصاچی در همین راستا ادامه می‌دهد: یکی از مشکلات دیگر ما این است زمانی که فرش را به ترکیه صادر کرده‌ایم و یک قسمت آن آسیب دیده؛ دیگر نتوانسته‌ایم آن را برگردانیم و رفوگر ما باید برای رفو آن به ترکیه برود.
 از طرف دیگر در گذشته تاجر از ما فرش می‌خرید ولی الان از ترکیه می‌خرد. این دو سه معضل ذکر شده برای همه در سراسر ایران هست و برای حل آن‌ها در سال‌های ۷۱، ۷۸ و ۱۴۰۲ نامه نوشته‌ایم و آن نامه‌ها دقیقاً عین هم بوده اما هنوز مشکل حل نشده است.
این فعال اقتصادی درخصوص تعداد شاغلان در کارگاه‌هایش می‌گوید: زمانی هزار و 183 بافنده داشتم و نخستین کسی بودم که در سال ۹۰ کارگاه متمرکز را که یک ساختمان سه طبقه در بافت مسکونی بود، تأسیس کردم و بافنده‌ها در دو ساختمان و در دو شیفت کار می‌کردند اما به دلیل شرایط اقتصادی این آمار در حال حاضر به 100 نفر رسیده است.وی درباره علت تعدیل نیرو می‌افزاید: نوسان ارز، تحریم و خودتحریمی از عوامل کسادی بازار هستند. 
می‌توان گفت در کار فرش، خواب پول زیاد است و سرمایه در گردش زیادی نیاز دارد، از طرف دیگر صادرات هم متوقف شده است بنابراین تولیدکنندگان دیگر رغبت نمی‌کنند به کارشان ادامه دهند و از طرف دیگر نسل جوان هم علاقه‌ای به بافندگی ندارد. امروزه بافنده نداریم و فقط خانم‌های مسن بافنده هستند.