آنجا در حوالی نخل‌ها، رؤیاها طعم تلخابه نمی‌دهند، وقتی فراز و سربازانش به سیم آخر می‌زنند و گلوله‌ها را به‌سوی خاکریز رقیبان شلیک می‌کنند. آنجا در پیرامون اروند، ماهی صبور سر از سفره‌های نه‌چندان پُر در می‌آورد، وقتی فراز و پسرانش ورزشگاه پیر شهر را آکنده از شباب و شیدایی می‌کنند. آنجا فوتبال همان زندگی است، وقتی بوی صعود در شهر می‌پیچد.

پس از حذف‌کردن آلومینیوم از جام حذفی، حالا در لیگ یک به مدعی تمام‌قد صعود بدل شده‌اید؟
آبادان مهد فوتبال است و ما همه توانمان را به کار گرفته‌ایم که در ماراتن لیگ یک روسفید شویم و نفت را به لیگ برتر برگردانیم. می‌دانید که جنگ در این لیگ کشنده‌تر است و تیمی اگر بیفتد، بازگشتش با خداست. من اما به این مردم قول داده‌ام.

اگر لیگ یک را کنار لیگ برتر بگذارید به چه تفاوت‌هایی می‌رسید؟
لیگ یک مهلک‌تر و مرگبارتر است. زمین‌ها خوب نیست، مسافت‌ها طولانی است، ترافیک در جدول غوغا می‌کند و از وی ای آر خبری نیست. یک نگاه به امتیازات تیم ها و ماراتن بالای جدول اگر بیندازید، متوجه می‌شوید اوضاع از چه قرار است.

اینکه در اثنای لیگ یک، تیمی با هفت بازیکن به میدان می‌رود بد نیست؟
خیلی بد است و چهره لیگ را کریه می‌کند. البته مسبوق به سابقه است و پیش از شهر راز، شهرداری آستارا نیز این شکلی به میدان آمده بود. به جز زشتی ماجرا این لجام‌گسیختگی ۳ امتیاز بی‌دردسر هم تقدیم سایپا کرد که از نگاه من باعث تضییع حق تیم های دیگر می‌شود.

قبول دارید هزینه‌های نجومی در فوتبال ایران با خروجی باشگاه‌ها تناسب ندارد؟
به‌هرحال چون رقم‌ها بالا رفته توقعات هم بالا رفته است و آنچه مبرهن است تماشاگران از شرایط موجود راضی نیستند. شما به سکوهای خالی استادیوم‌ها اگر نگاه کنید به حرف من می‌رسید.

متأسفانه تیم ملی هم خوب بازی نمی‌کند!
تیم ملی را بیش از حد معمول اذیت نکنید و سوهان بر اعصابش نکشید که این کار عاقبت ندارد. با مته به خشخاش گذاشتن و بزرگ کردن برخی ضعف‌ها، پروژه جلو نخواهد رفت. این تیم ضعف‌هایی دارد که باید در فضایی دوستانه‌تر مرتفع شود و با شاخ‌وشانه کشیدن کاری درست نمی‌شود .