پیامبر(ص) به اطفال و کودکان بسیار محبت می‌کردند. ایشان می‌فرماید: «من بچه‌ها را دوست دارم زیرا آن‌ها قساوت قلب ندارند و زیاد گریه می‌کنند، با تواضع و فروتنی روی خاک می‌نشینند و با آن بازی می‌کنند، کینه در دل آن‌ها جای ندارد. هنگامی که قهر می‌کنند با کوچک‌ترین بهانه زود صلح می‌کنند، حرص و طمع ندارند و نگران آینده نیستند، دلبسته دنیا نمی‌شوند، مثلاً وقتی خانه‎ای می‎سازند، پس از اتمام بازیشان آن را خراب می‌کنند و از این کار ناراحت نمی‌شوند». طبق حدیث قدسی خدای متعال نیز بچه‌ها را دوست دارد، زیرا آن‌ها فطرت توحیدی دارند.
باید مانند بچه‌ها متواضع بود و از غرور دوری کرد. تمامی مشکلاتی که ما در دنیا دچار آن می‌شویم از غرور و تکبر ماست. مرحوم حاج‌آقا دولابی می‌گوید: برای بدن خود غصه نخورید و ناراحت نباشید زیرا از خاک است و به خاک برمی‌گردد، باید به روح و جان خود توجه کنید. از آنجایی که انسان از خاک آفریده شده و به آن برمی‌گردد، نشستن روی آن برایش آرامش‌بخش است. یکی از عادات پیامبر اعظم(ص) برای تناول غذا این بود که همراه غلامان و کنیزان روی خاک می‌نشستند.