نخستین گناه کبیره یأس از رحمت الهی است. امام(ره) می‌فرمود: شیطان دو وسوسه دارد؛ یک وسوسه این است که گناه را کوچک جلوه می‌دهد. برای اینکه ما راحت گناه کنیم، هر گناهی را می‌گوید: چیزی نیست. حالا گناهی کرده‌ای توبه می‌کنی!  پیامبر(ص) فرمود: کسی گناهی کرده و خوشحال است، اگر با شادی گناه می‌کند با چشم گریان در جهنم خواهد رفت. این طور نباشد که ما گناه را انجام بدهیم و بعد بگوییم: چیزی نیست. این وسوسه شیطان است. اگر گناهی خیلی برای ما عادی شد، نگویید این گناه کوچکی است. ما گناه کوچک نداریم. هیچ گناهی صغیره نیست. اگر توبه می‌کنی هیچ گناهی کبیره نیست. امام(ره) فرمود: یک وسوسه شیطان کوچک جلوه دادن گناه است، یک وسوسه شیطان هم بزرگ جلوه دادن توبه است. می‌دانی چند سال نماز نخواندی و چقدر روزه نگرفتی؟ چقدر حق‌الله به گردن داری؟ چقدر حق‌الناس به گردن داری؟ 70سال نماز نخواندی و روزه نگرفتی، تصمیم می‌گیریم کم‌کم بخوانیم. مهم این است که در راه برگشت قرار بگیریم. تصمیم می‌گیریم حق‌الناس را پرداخت کنیم. کدام حق‌الناس است که انسان برای پس دادن آن تصمیم بگیرد و خدا نیامرزد؟ کدام حق‌الله است که انسان تصمیم بگیرد جبران کند و خدا نیامرزد؟