این سریال براساس اقتباسی از رمان «زن همسایه» کتاب پرفروش نویسنده کانادایی «شاری لاپنا» ساخته شده و یکی از سریال‌های پربیننده شب‌های پاییزی نمایش خانگی است. در این سریال بازیگرانی همچون علیرضا کمالی، سارا بهرامی، صابر ابر، صدف اسپهبدی، رؤیا جاویدنیا، پیمان قاسم‌خانی و امیر غفارمنش نقش‌آفرینی می‌کنند.
قصه از این قرار است که پس از شکست کارآگاه حامد کیانی در پرونده گم شدن دختری که به قتل رسیده است، او مسئول پیگیری پرونده‌ پیچیده و عجیبی می‌شود، پرونده‌ای که پرده از رازهای خانوادگی هولناکی برمی‌دارد.
علیرضا کمالی، ایفاگر نقش کارآگاه کیانی است. این بازیگر پس از اینکه به واسطه بازی در نقش رضا پروانه در سریال «پوست شیر» به شهرت زیادی دست یافت با نقشی متفاوت در «بازنده» ظاهر شد. کارآگاهی که درگیر مشکلات شخصی خودش است و با پرونده‌ای عجیب از ربوده شدن دختر بچه‌ای خردسال در خانواده‌ای متمول روبه‌رو می‌شود. پیگیری سرنخ‌هایی برای یافتن کودک ربوده شده، رازهایی عجیب از این خانواده را برملا می‌کند.

 نگاهی به ترکیب بازیگران
علاوه بر علیرضا کمالی، سارا بهرامی و صابر ابر نیز از بازیگران این سریال هستند که نقش والدین کودک ربوده شده را ایفا می‌کنند. سارا بهرامی پیش از «بازنده» در مینی‌سریال «درمانگر» با امین حسین‌پور همکاری داشت و حالا دومین تجربه بازیگری را برای این کارگردان از سر می‌گذراند.
صابر ابر هم که تجربه بازی در سریال‌های «قورباغه» و «مترجم» را در شبکه نمایش خانگی داشته حالا در «بازنده» ایفاگر یکی از نقش‌های اصلی است.
صدف اسپهبدی که نقش زن همسایه و یکی از افراد مظنون در پرونده ربایش را بازی می‌کند با نقش‌آفرینی تماشایی در فیلم «علف‌زار» به شهرت رسید و در کمدی «هتل» هم نقش متفاوتی ایفا کرد و بسیار مورد توجه قرار گرفت اما نکته قابل توجه، بازی پیمان قاسم‌خانی در این سریال است.
قاسم‌خانی که سال‌هاست به عنوان فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان در سینما و شبکه خانگی فعالیت می‌کند، این بار در قامت یکی از نقش‌های کلیدی در سریال ظاهر شده است. اگرچه او تجربه بازی در فیلم‌های سینمایی هم داشته اما برای نخستین بار در یک سریال نمایش خانگی جلو دوربین رفته است.

پاشنه آشیل «بازنده»
بازنده یک سریال معمایی جنایی است که با محوریت یک بازپرس جنایی به نام سرگرد کیانی پیش می‌رود؛ بازپرسی که خودش در زندگی‌اش مشکلاتی دارد و درگیر سرخوردگی و اندوه از دست دادن خانواده است. امین حسین‌پور که علاوه بر کارگردانی، فیلم‌نامه سریال را با اقتباس از یک رمان جنایی پرفروش خارجی نوشته است، فضایی متفاوت را در هر اپیزود با روایتی از قصه هر کدام از شخصیت‌های مظنون و مرتبط با پرونده کودک‌ربایی تعریف می‌کند. نحوه دکوپاژ دوربین، فضاسازی و نورپردازی سرد به القای حس ترس و اضطرابی که در سراسر سریال وجود دارد کمک کرده و نوع بازی‌ها هم بر رازآلودگی آن افزوده است. از آنجا که جزئیات در سریال‌های جنایی اهمیت فراوانی دارد، کارگردان تلاش کرده اثری با تمام جزئیات به نمایش بگذارد و مخاطبان را درگیر قصه کند.
شیوه انتقال اطلاعات، صریح و ساده است اما ماجرای ربایش کودک، پیچیده و بدون کمترین سرنخ، نمایش داده می‌شود. دقایق ابتدایی هر قسمت، صرف روایت پیشینه شخصیت‌ها می‌شود و بلافاصله به معمای اصلی سریال می‌رسد. اگرچه اطلاعات به صورت قطره‌چکانی در بخش‌های مختلف پیش روی مخاطبان قرار می‌گیرد و حل مسئله ربایش کودک را هر بار سخت‌تر و پیچیده‌تر می‌کند اما ذهن مخاطب درگیر یافتن پاسخ معماها می‌شود.
به نظر می‌رسد رازآلودگی فضای سریال و رفتار مشکوک شخصیت‌ها اگرچه بر جذابیت سریال و تعلیق آن افزوده اما پاشنه آشیل «بازنده» نیز به شمار می‌رود به بیان دیگر اگر رفتار مشکوک شخصیت‌ها ارتباط منطقی با سیر قصه نداشته باشد، عنصری برای فریب دادن مخاطب خواهد شد. به هر حال آنچه درباره بازنده مهم است داشتن یک فیلم‌نامه اقتباسی خوب و دقیق از قصه‌ای جنایی است که تا قسمت ششم ریتم نسبتاً خوبی داشته است؛ معمولاً هر گاه ادبیات به یاری فیلم و سریال‌ها آمده، خروجی کار قابل قبول‌تر و مورد پسندتر بوده است. به ویژه آنکه فیلم و سریال‌های ایرانی همواره از فقر داستان و کمبود ایده و ضعف فیلم‌نامه رنج برده‌اند و کمک گرفتن از یک کتاب مشهور می‌تواند این ضعف‌ها را بپوشاند. این مسئله نشان می‌دهد تا چه اندازه ظرفیت‌های اقتباس ادبی در نگارش فیلم‌نامه فیلم‌ها و سریال‌های ما مغفول مانده است.

خبرنگار: زهره کهندل