PDF

دل خون انار «ساوه» از کاشت تا برداشت 

کمبود امکانات، محصولات کشاورزی را هدر می‌دهد

دل خون انار «ساوه» از کاشت تا برداشت 

خاص‌ترین برند انار در ایران متعلق به ساوه است و هر کجا نامی از ساوه برده شود نخستین چیزی که برای مخاطبان آغازگر ارتباط می‌شود بحث در خصوص انار این شهرستان است.


محصولات کشاورزی این روزها به دلیل افزایش قیمت نهاده‌های تولید بسیار گران تمام می‌شود بنابراین تضییع شدن این محصولات به دلیل نبود برخی زیرساخت‌ها مانند سردخانه و یا حمل و نقل و بستر‌های صادراتی زیان قابل توجهی را به کشاورزان و اقتصاد کشور وارد می‌کند.
به گزارش میهن؛ باغداران ساوه از سال گذشته تاکنون روز‌های سختی را برای تولید پیش رو داشته‌اند؛ از گرانی نهاده‌های تولید گرفته تا خشکسالی تأثیر بسزایی روی کیفیت محصول داشته است.
بنا بر اعلام سازمان جهاد کشاورزی امسال میزان تولید انار باغات این شهرستان به دلیل تنش آبی با ۱۰ تا ۱۵ درصد کاهش مواجه شده و از آنجا که 3هزار هکتار از باغات انار این شهرستان وابسته به آب «سد الغدیر» بوده دچار تنش آبی و خسارت شده است.

کمبود سردخانه
معاون فنی جهاد کشاورزی ساوه در این باره می‌گوید: به صورت میانگین بیش از ۱۷ تن محصول از هر هکتار باغ در این شهرستان برداشت می‌شود که امسال این عدد به حدود ۱۵ تن در هر هکتار رسیده است.
محمودرضا خلیلی می‌افزاید: انار محصول شاخص شهرستان ساوه است که معمولاً از اواخر مهر ماه کار برداشت آن آغاز می‌شود و به تدریج به سردخانه منتقل شده و به مرور در بازارهای داخلی و خارجی عرضه می‌شود. 
وی عنوان می‌کند: به دلیل اینکه سایر محصولات کشاورزی برای نگهداری نیازی به استفاده از فضای سردخانه‌ای ندارند عملاً سردخانه‌ها در سایر فصول سال خالی هستند و سرمایه‌گذاران ناگزیر به انعقاد قرارداد با مدیران صنایع به منظور نگهداری مواد اولیه آن‌ها برای کسب درآمد می‌شوند.
وی بیان می‌کند: از ظرفیت ۸۰ هزار تنی سردخانه‌های شهرستان حدود ۳۰ هزار تن به محصول انار اختصاص یافته و بقیه ظرفیت در اختیار صنایع قرار می‌گیرد که با توجه به حجم بالای تولید محصول انار در ساوه اختصاص ۳۰ هزار تن ظرفیت سردخانه‌ای برای انار در فصل برداشت ناکافی است.
خلیلی به تمایل نداشتن نیمی از باغداران برای نگهداری محصول انار در سردخانه اشاره می‌کند و می‌گوید: باغداران معمولاً انار برداشت شده خود را تا شب یلدا در بازار عرضه ‌کنند؛ چراکه برای انتقال انار به سردخانه باید هزینه‌ای مضاعف بر تولید را صرف خرید سبد و بسته‌بندی محصول و نگهداری در سردخانه کنند و معمولاً ترجیح می‌دهند در انبار سنتی که در باغات یا مکان دیگری ایجاد کرده‌اند انار برداشت شده را نگهداری کنند. 

کاهش کیفیت 
وی تصریح می‌کند: افزایش ظرفیت سردخانه تجاری برای نگهداری محصول انار تا حدود ۶۰هزار تن می‌تواند جوابگوی انار تولیدی در ساوه باشد و طبیعی است اگر این میزان ظرفیت سردخانه‌ای صرفاً در اختیار بخش کشاورزی قرار نگیرد میزان خسارت وارده به محصول برداشت شده که متأثر از عدم نگهداری در سردخانه است افزایش یافته و عملاً موجب کاهش میزان درآمد تولیدکنندگان انار از طریق فروش انار باکیفیت خواهد شد.
وی می‌گوید: انار به عنوان یک محصول تولیدی در مناطق گرمسیری حداکثر باید پنج ماه در سردخانه نگهداری شود ولی وقتی یک محصول در منطقه گرمسیری تولید می‌شود طبیعتاً به سردخانه تمایلی ندارد و شرایط ایده‌آلی برای محصول فراهم نمی‌شود.
خلیلی می‌افزاید: وزن اناری که پنج ماه در سردخانه نگهداری می‌شود حداکثر به میزان ۱۱ درصد به دلیل جمع شدن پوست یا تبخیر کاسته خواهد شد در حالی که اگر این محصول در انبار سنتی و فضای غیرسردخانه‌ای نگهداری شود علاوه بر خرابی تدریجی، حدود ۳۰ درصد وزن خود را از دست می‌دهد و موجب بروز خسارت اقتصادی برای تولیدکننده می‌شود.
وی بیان می‌کند: کیفیت انار تولیدی نگهداری شده در سردخانه با کیفیت انار نگهداری شده در انبارهای سنتی قابل مقایسه نیست. در عین حال وقتی انار در سردخانه نگهداری می‌شود به دلیل درجه حرارت پایین، آفات انار از جمله کرم گلوگاه در محصول فعالیت کمتری از خود نشان خواهد داد، در عوض اگر در انبار سنتی نگهداری شود به دلیل دمای غیراستاندارد سردخانه سنتی، درصد خرابی و گندیده شدن محصول بیشتر می‌شود.

نبود پایانه صادراتی 
5هزار انارکار ساوه‌ای سالانه بیش از ۱۷۰ هزار تن محصول برداشت می‌کنند که به علت نبود پایانه صادراتی و بی نام و نشان بودن انار ساوه در جهان، کمتر از ۱۰ هزار تن از این میزان تولید به خارج از کشور صادر می‌شود، این در حالی است که اگر تمام آنچه قابلیت صادرات دارد صادر شود بخش قابل توجهی از بهره‌برداران از سود چشمگیر صادرات این محصول بهره‌مند می‌شوند.
ایجاد پایانه صادراتی انار هم طرحی است که ۱۰ سال پیش کلنگ آن بر زمین زده شد اما تاکنون بی‌نتیجه مانده است. 
پیش‌تر یک قطعه زمین ۲۰هکتاری به تعاونی باغداران ساوه برای ساخت این پایانه واگذار شده اما تاکنون به علت عدم تمکن مالی این تعاونی عملیات ساخت آن آغاز نشده است.
ایجاد بارانداز، ساخت کارگاه‌های درجه‌بندی و بسته‌بندی محصول، سردخانه‌های نگهداری و ارائه خدمات گمرکی و قرنطینه‌ای از جمله خدماتی است که در صورت راه‌اندازی این پایانه قرار است به باغداران ارائه شود.

برچسب ها :
ارسال دیدگاه