گاهی پیامبر(ص) را دعوت می‌کردند که بر جنازه مسلمانان نماز بخوانند. پیامبر(ص) سؤال می‌کردند این فرد مدیون بوده و بدهی و دِینی داشته است یا خیر، اگر فرد بدهی نداشته حضرت بر این فرد نماز می‌خواندند. اگر فرد بدهکار بود حضرت سؤال می‌کردند آیا او ارثی دارد که بدهی او پرداخت شود، اگر جواب مثبت بود، پیامبر(ص) نماز را می‌خواندند ولی اگر فرد مدیون بوده و ارثی هم باقی نگذاشته، پیامبر(ص) بر او نماز نمی‌خواندند. از امام صادق(ع) سؤال کردند آیا این حدیث صحت دارد؟ امام فرمود: بله. پیامبر(ص) بر آن فرد نماز نمی‌خواندند ولی فرد دیگری نماز می‌خواند زیرا نماز میت واجب است. پیامبر(ص) این کار را انجام می‌دادند که حق‌الناس در پیش مردم مهم جلوه کند. پس ادای دِین به‌ قدری مهم است که پیامبر(ص) برای حق‌الناس این عمل را انجام می‌دادند. دِین بخشی از زندگی ماست. در احکام اسلامی داریم تا انسان مجبور نشده قرض نگیرد. هر چقدر که در اسلام به دادن قرض سفارش شده به همان مقدار هم به نگرفتن آن سفارش شده است. گرفتن قرض مکروه است، مگر اینکه ضرورتی در زندگی پیش بیاید که انسان مجبور باشد قرض بگیرد. اگر می‌خواهیم رحمت الهی شامل حال ما بشود باید حق‌الناس را ادا کنیم.