از منظر قرآن چیزی قابل ارزش است که ماندنی باشد، چیزی که رفتنی است نه ارزش فقهی دارد و نه ارزش جهادی، قرآن کریم روی دو عنصر ما را هدایت کرده است: یکی علم و دین و دیگری دفاع در راه دین. خداوند درباره جهاد و شهادت فرمود: شهیدان نزد من هستند و زنده وارد برزخ می‌شوند، از دنیا باخبر هستند و گزارش اخبار دنیا هم به وسیله من به این‌ها اعلام می‌شود، یعنی خدای سبحان هر لحظه به شهیدان بشارت می‌دهد یک عده راهیان راه جهاد و شهادت هستند و مقاطع راه آن‌ها را به شهدا اعلام می‌کند، اینکه در سوره‌های مبارکه بقره و آل‌عمران فرمود شهدا زنده‌اند، نه زنده معطل، بلکه زنده شاغل، شغل آن‌ها رهبری دیگران به آن هدف و آرمان‌های اصیل است، این‌ها مرتب از ذات اقدس الله مسئلت می‌کنند که راهیان راه ما در چه مقطعی هستند؛ «ویستبشرون بالذین لم یلحقوا بهم» یعنی خدای سبحان بشارت می‌طلبد، می‌گوید آن‌ها که راهیان راه ما بوده‌اند و هنوز به ما نرسیده‌اند در چه مقطعی هستند و خدای سبحان بشارت می‌دهد این‌ها که راهیان شما هستند موفق‌اند و خون شما هدر نمی‌رود.