از این خونریزی‌هایی که پیش از ظهور حضرت حجت(عج) واقع می‌شود، معلوم است که ظهور آن حضرت مانع از خونریزی است، چون همه طوعاً یا کرهاً (خواسته و یا ناخواسته) تابع آن حضرت خواهند شد. نیز معلوم می‌شود که آن‌ قدر باید ظلم و خونریزی صورت بگیرد که برای همه روشن شود که «ملئت ظلما و جورا» (بحارالانوار، ج 3، ص 80) یعنی زمین از جور و ستم پر شد. همه اهل زمین در هر کجا که باشند احساس کنند سایه ظلم و جور بر سر آن‌هاست و همه جهانیان حتی کفار در فشار ظلم و ستم به سر ببرند و به انتظار ظهور فرج و مصلح باشند.
ائمه(ع) در روایت‌ها به ما خبر داده‌اند که خیلی از اهل ایمان و عقیده در اثر ابتلائات برمی‌گردند. «لأنه یقوم بعد ... ارتداد أکثر القائلین بإمامته» زیرا او پس از بازگشت بیشتر معتقدان به امامتش، قیام می‌کند.
خدا کند ایمان ما تا آن ‌وقت باقی بماند وگرنه اگر ظهور هم نزدیک باشد ولی ایمان ما زائل شده باشد، دیگر ما را چه با ظهور آن حضرت و حضرت را چه با ما! برای مؤمنان تثبیت در دین و ایمان و ثبات قدم تا ظهور آن حضرت، از ظهور آن حضرت مهم‌تر است. خودش می‌داند چه وقت ظهور می‌کند.