در قرن 21 دیگر کسی چیزی را دور نمی‌ریزد و همه در تلاش‌اند تا از موادی که پیش‌تر مصرف شده یا باقیمانده‌های ناچیز در ساخت کالای دیگری استفاده کنند یا حتی از مواد مصرف شده برای تولید و ساخت دوباره همان کالا بهره بگیرند. سوفی بونز، مدرس دانشگاه UWE بریستول نیز توانسته با توسعه یک روش شیمیایی امکان رشد یک یاقوت با اندازه کامل را در یک حلقه پلاتینی فراهم کند. خودش می‌گوید چهار سال اخیر را صرف توسعه فرایند رشد یاقوت از این مواد دورریز در سازه‌های فلزی کرده است. این یک روش نوآورانه و پایدار است و این امکان را می‌دهد که به جای تولید جواهرات در آزمایشگاه مصنوعی یا سنگ‌های بی‌ارزش از این روش که کاملاً منحصربه‌فرد و سازگار با محیط است، استفاده شود.