در تحولی بزرگ، آن هم در اوج جنگ با روسیه، دیمتری کولبا وزیر خارجه اوکراین از مقام خود کناره‌گیری کرده است. کناره‌گیری او همزمان با آغاز موج جدیدی از استعفا و برکناری در دولت ولودیمیر زلنسکی صورت می‌گیرد. دست‌کم یک مقام در چند روز اخیر عزل و چهار تن دیگر کناره‌گیری کرده‌اند. الکساندر کامیشین وزیر صنایع راهبردی، دنیس مالیوسکا وزیر دادگستری، روسلان استریلتس وزیر محیط زیست و اولها استفانیشینا معاون نخست وزیر کناره‌گیری کرده‌اند و روستیسلاو شورما معاون رئیس دفتر ریاست جمهوری برکنار شده است. با احتساب اخراج‌ دست‌کم پنج وزیر در اوایل سال جاری، تصمیمات جدید بیش از یک سوم کابینه دولت اوکراین را خالی می‌کند. در حالی که کی‌یف در برهه‌ای حساس در جنگ با روسیه به سر می‌برد، کناره‌گیری سه وزیر دیگر به تردیدها درباره شرایط دولت دامن زده و پرسش‌های بسیاری در مورد این اتفاق ایجاد می‌کند. البته این رویداد در دولت زلنسکی چندان هم عجیب نیست. او پیش‌تر هم به بهانه ترمیم کابینه و مبارزه با فساد، برخی مقامات دولتی را برکنار کرده بود. ازجمله افراد برکنار شده والری زالوژنی فرمانده ارتش  که محبوبیت خاصی در میان اوکراینی‌ها  داشت بود. 
در مورد چرایی به راه افتادن موج جدید کناره‌گیری و برکناری در دولت اوکراین می‌توان به چند نکته اشاره کرد. نخست، برآورده نشدن انتظارات شخص زلنسکی از اقدامات وزیر خارجه دولتش درزمینه انجام و پیشبرد مذاکرات صلح با روسیه . مذاکراتی که احتمالاً با کسب امتیازات حداکثری به نفع روس‌ها تمام می‌شود، چرا که با فرض روی کار آمدن دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آینده ایالات متحده آمریکا، این موضوع (بنا به گفته ترامپ) انجام خواهد شد.
تسویه حساب‌های سیاسی درون دولت، یکی دیگر از علت‌های این کناره‌گیری‌هاست. در یک مورد می‌توان به کنار گذاشتن والری زالوژنی اشاره کرد. هرچند بعداً زالوژنی به عنوان سفیر اوکراین در انگلیس منصوب شد ولی موضوعیت اختلاف وی با زلنسکی را از بین نبرد. اگر این کناره‌گیری‌ها با فشار و دستورات غیررسمی زلنسکی انجام شده باشد، عملاً جایگاه خودش را تثبیت کرده است. جایگاهی که با نزدیک شدن به روزهای انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا، شرایط سختی را برای دولت فعلی اوکراین به‌خصوص زلنسکی ایجاد می‌کند.
عامل سوم، فشار‌ طرف‌های غربی به‌ویژه آمریکایی‌هاست که سعی دارند با دخالت‌هایشان به اوکراینی‌ها بفهمانند نباید از دستورالعمل‌های نانوشته تخطی کنند، دستورالعمل‌هایی که به نوعی رضایت خاطر واشنگتن را در مسائل مختلف به همراه داشته باشد.
تمامی این دلایل را باید در ذیل ناکامی‌های چند ماه اخیر اوکراین به‌ویژه عملیات تهاجم به منطقه کورسک روسیه و همچنین ادامه پیشروی گسترده ارتش تزار در مناطق جنوبی ارزیابی کرد. عملیات کورسک برای روس‌ها غافلگیرانه و دردسرآفرین بود و حدود هزار کیلومتر از خاک روسیه را در اشغال اوکراینی‌ها درآورد. مسکو اما آرام آرام در حال بازپس‌گیری بخش‌های مختلف منطقه از نیروهای مهاجم است تا آنجا که فرماندهان و مستشاران نظامی آمریکایی به محصور شدن نظامیان اوکراینی در این جغرافیا اذعان کرده‌اند. این موضوع نشان می‌دهد کرملین سعی دارد راهبرد نظامی خود را به بهترین، ساده‌ترین و زودبازده‌ترین شکل ممکن پیاده کند. حمله به نزدیک‌ترین مکان‌های نظامی و انتظامی اوکراین به وسیله توپخانه، پهپاد‌های انتحاری، جنگنده‌های بمب‌افکن و بالگرد‌های نظامی گواهی بر این مدعا هستند. ضمن اینکه حملات به تأسیسات مختلف انرژی و زیرساخت‌هایی همچون فرودگاه‌ها، ایستگاه‌ها و خطوط راه‌آهن، پل‌ها و جاده‌های راهبردی در مناطق مختلف خاک اوکراین هم تکمیل‌کننده اقدامات اطلاعاتی روس‌هاست.