16 آذر امسال در حالی به پایان رسید که اتفاق امیدوارکنندهای در سطح دانشگاههای کشور رقم خورد و آن اینکه رؤسای سه قوه و نیز معاون اول رئیسجمهور، شهردار تهران وبسیاری از وزیران با حضور در دانشگاههای مختلف کشور خود را در معرض سؤالات صریح و بعضاً تند و انتقادی دانشجویان قرار دادند که این سطح از حضور مسئولان عالی کشور در بین دانشجویان و قرار گرفتن درمعرض پرسشها و مطالبهگریهای بعضاً بیرحمانه در سالهای گذشته بیسابقه بوده است.
رهبر معظم انقلاب بارها به مسئولان عالی کشور توصیه کرده بودند حتماً در دانشگاهها حضور پیدا کنند و به پرسشهای دانشجویان پاسخ بدهند؛ همان شیوهای که خودشان دارند.
از سوی دیگر نحوه رفتار و واکنش آنان به سخنان صریح مطالبهگران هم قابل قدردانی بود. در سال جاری دیگر هیچ رئیسجمهوری دستور نداد دانشجویان را از سالن بیرون کنند و دیگر تعابیری چون بیسواد، افراطی، کاسب تحریم، بیشناسنامه، لبوفروش، بزدل، مستضعف فکری، به جهنم که میلرزید، تازه به دوران رسیده و... به منتقدان داده نشد. منتقدان و معترضان بهراحتی و صراحت حرفهای خود را گفتند، مسئولان حرفهای آنان را تا آخر شنیدند و با آرامش و احترام به آنها پاسخ دادند. یک ویژگی جلسه حضور رئیسجمهور در 16 آذر امسال هم این بود که این بار نه دانشجویان و تشکلها از پیش گزینششده بودند و نه مسئول دفتر رئیسجمهور یا مراسم، پرسشها و اظهارات دانشجویان را قبلاً چک کرده بود.
البته اینکه آیا همه حرفهای منتقدان و دانشجویان درست بود یا نه و اینکه آیا همه پاسخهای مسئولان به دانشجویان دقیق و صحیح بوده یا نه، بحث جدایی است!