روستای «طَرق» مأمنی هزارساله
روستای «طَرق»؛ مأمنی هزارساله در انتظار شماست!
طَرق یکی از روستاهای بسیار زیبای کوهستانی از توابع شهرستان کوهسرخ است که با بافت قدیمی و منازل پلکانی، در حاشیه رودخانه‌ای دائمی به نام «قلعه‌نو» در فاصله 8 کیلومتری شهر ریوش و در فاصله 33 کیلومتری شمال شهر کاشمر واقع شده است. علاوه بر آب‌وهوای معتدل كوهستانی، چشمه‌های متعدد همچون چشمه کربلایی لیلا و میان ده، منازل پلکانی و صخره‌ای، درخت‌های تنومند گردو و سپیدار و تنوع گیاهان دارویی، این منطقه را به مکان مناسبی برای گردش و تفریح و لذت بردن از زیبایی‌های طبیعت تبدیل کرده است؛ به‌ویژه آنکه طرق به داشتن مردمانی مهربان و میهمان‌نواز معروف است.
این روستای تاریخی در کنار رودخانه‌ای دائمی که در شهر ریوش به «نابای» و در گویش محلی «تهروی» نامیده می‌شود، قرار گرفته و دارای طبیعتی بکر، درختان چندصد ساله گردو و باغ‌های آلو، زردآلو و بادام است.
مصالح به‌کار رفته در بافت پلکانی روستا، سنگ، چوب و خشت بوده و بسیاری از خانه‌ها روی صخره‌های طبیعی و سخت بنا شده است و در مواردی حتی صخره بخشی از بافت خانه را نیز تشکیل می‌دهد.
در بافت سنتی روستا تقریباً تمام خانه‌ها به سمت جنوب و رو به قبله ساخته شده که زیبایی منحصربه‌فرد معماری خانه‌ها در کنار طبیعت سرسبز، منظره روح‌نوازی را به چشمان بینندگان هدیه می‌دهد. به استناد اسناد و شواهد موجود، این روستا سابقه‌ای بیش از هزار سال دارد. نام و نشان مشاهیر و مفاخر روستا نیز دست‌کم از قرن هشتم هجری قمری در منابع مختلف دیده می‌شود، اما از همان زمان تاکنون از این منطقه با عنوان «طرق» یاد می‌شود. گفته شده ناامنی‌های زیاد روزگاران قدیم، سبب شد تا مردم برای امنیت خودشان، در دامنه کوه مستقر شوند و بافت چند صدساله پلکانی روستا قرن‌ها محل زندگی آنان بوده است.
طَرق یکی از روستاهای بسیار زیبای کوهستانی از توابع شهرستان کوهسرخ است که با بافت قدیمی و منازل پلکانی، در حاشیه رودخانه‌ای دائمی به نام «قلعه‌نو» در فاصله 8 کیلومتری شهر ریوش و در فاصله 33 کیلومتری شمال شهر کاشمر واقع شده است. علاوه بر آب‌وهوای معتدل كوهستانی، چشمه‌های متعدد همچون چشمه کربلایی لیلا و میان ده، منازل پلکانی و صخره‌ای، درخت‌های تنومند گردو و سپیدار و تنوع گیاهان دارویی، این منطقه را به مکان مناسبی برای گردش و تفریح و لذت بردن از زیبایی‌های طبیعت تبدیل کرده است؛ به‌ویژه آنکه طرق به داشتن مردمانی مهربان و میهمان‌نواز معروف است.
این روستای تاریخی در کنار رودخانه‌ای دائمی که در شهر ریوش به «نابای» و در گویش محلی «تهروی» نامیده می‌شود، قرار گرفته و دارای طبیعتی بکر، درختان چندصد ساله گردو و باغ‌های آلو، زردآلو و بادام است.
مصالح به‌کار رفته در بافت پلکانی روستا، سنگ، چوب و خشت بوده و بسیاری از خانه‌ها روی صخره‌های طبیعی و سخت بنا شده است و در مواردی حتی صخره بخشی از بافت خانه را نیز تشکیل می‌دهد.
در بافت سنتی روستا تقریباً تمام خانه‌ها به سمت جنوب و رو به قبله ساخته شده که زیبایی منحصربه‌فرد معماری خانه‌ها در کنار طبیعت سرسبز، منظره روح‌نوازی را به چشمان بینندگان هدیه می‌دهد. به استناد اسناد و شواهد موجود، این روستا سابقه‌ای بیش از هزار سال دارد. نام و نشان مشاهیر و مفاخر روستا نیز دست‌کم از قرن هشتم هجری قمری در منابع مختلف دیده می‌شود، اما از همان زمان تاکنون از این منطقه با عنوان «طرق» یاد می‌شود. گفته شده ناامنی‌های زیاد روزگاران قدیم، سبب شد تا مردم برای امنیت خودشان، در دامنه کوه مستقر شوند و بافت چند صدساله پلکانی روستا قرن‌ها محل زندگی آنان بوده است.