در تازهترین اثر پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی بررسی شد
گونهشناسی طلاب کنشگر در شبکه اجتماعی اینستاگرام
به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «گونهشناسی طلاب کنشگر در شبکه اجتماعی اینستاگرام» اثر سید محمد کاظمی قهفرخی در پژوهشکده مطالعات تمدنی و اجتماعی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در ۴۰۰ صفحه تهیه و به همت نشر این پژوهشگاه منتشر شد.
با ورود فضای مجازی آنچه در سالهای اخیر در شناخت و سیاستگذاری در این حیطه به مثابه جریان اصلی سیطره یافته، نگاه زیرساختی و پلتفرمی به مسئله یاد شده است. متغیر انسانی در کنشگری و استفاده از شبکههای اجتماعی کمتر مورد توجه قرار گرفته و در این راستا با کمبود مطالعات جامعهشناسی و انسانشناسی به شکلی کیفی مواجه هستیم.
کتاب پیش رو در راستای این هدف تلاش دارد با تمرکز بر کنشگری و گونههای آن در بین روحانیت، ضمن تذکر به جریان علمی و سیاستی کشور مبنی بر عدم امکان نادیده گرفتن متغیرهای اجتماعی واقعی در کنشگری و کاربست فضای مجازی، آنها را برای شناخت شبکههای اجتماعی پررنگ نماید.
این رویکرد ضمن توازنبخشی و مسئلهشناسی شبکههای اجتماعی میتواند در فضای واقعیتر و به دور از تصلب جبرگرایی تکنولوژیکی در تحلیلها، از تهدیدگرایی و واگرایی منتج از نگاه مذکور، بستری را برای فعال کردن ظرفیتهای انسانی در این حوزه فراهم آورد.
تحقیق پیش رو مترصد است با بررسی خود و هویت طلبگی از سویی و کاوش صفحات و پست روحانیانی که نمایانگر هویت و خودطلبگی آنهاست، گونههای کنشگری طلاب را بررسی و پس از آن، ظرفیت و چالشهای موجود در فضای مجازی را صورتبندی نماید. از این رو پرسشی که در اینجا میتوان بیان کرد، این است که گونههای هویت طلبگی در کنشگری طلاب کداماند؟ چالشها و ظرفیتهای آنها در فضای مجازی چه مؤلفهها و مشخصههایی دارد؟
این اثر در چهار فصل تألیف شده است: در فصل اول، ادبیات نظری موضوع، بررسی و ضمن تعریف رسانه جدید، به چیستی آن و مؤلفهها و تحولات رسانههای جدید پرداخته شده است.
نویسنده در فصل دوم که به روش پژوهش اشاره دارد، روش جمعآوری دادهها، روش تحلیل دادهها، نمونهگیری و نوعشناسی مطالعات اینستاگرام و همچنین بهترین روش برای تحقیق اینستاگرام را تبیین کرده است.
در فصل سوم به یافتههای پژوهش پرداخته شده و به سه بخش خود (مدیریت خود، تحول خود سنتی، اخلاق سوژه)، مخاطب (تحول زمینه، فرهنگ بصری، فرازمینی شدن جامعهپذیری سوژه، نیازهای سیاستی سوژه، خودمحوری در بازنمایی، مجازی شدن رفتار سوژه) و حاضران (خودهای دینی، خودهای سیاسی، خود صنفی و خود اجتماعی) میپردازد. سپس در چهارمین و آخرین فصل از این اثر نیز یافتههای پژوهش تحلیل و بررسی شده است.