حجتالاسلام واعظ موسوی از شاخصههای علمی آیتالله فاطمینیا میگوید
سطح منبر را ارتقا داد
آیتالله فاطمینیا سطح منبر را ارتقاء داد، برای ایشان کسر شأن نبود که در کسوت یک محقق پا به عرصه منبر بگذارد. برخی اندیشمندان وقتی مقام محقق دریافت میکنند، کسر شأنشان میدانند در کسوت وعظ و خطابه ظاهر شوند.
حجتالاسلام واعظ موسوی از سخنرانان و وعاظ مذهبی در گفتوگو با خبرگزاری تسنیم با اشاره به برخی شاخصههای علمی و اخلاقی آیتالله فاطمینیا گفت: خاطرم است از اوایل دهه 70 با ایشان آشنا شدم. نکتهای که در همان جلسات اول برایم جلب توجه کرد، اطلاعات بالای علمی ایشان و معنویت آن مرحوم بود. بسیار جذاب، متقن و علمی و از طرفی هم بسیار دلنشین سخنرانی میکردند و سخنانشان به جان مینشست و در نفسها نفوذ میکرد. یک نکته بارز در شخصیت ایشان این بود که در عرصههای فرهنگی و مذهبی مثل یک کارآگاه عمل میکرد؛ مثلاً از وهابیونی که متون حدیثی و تاریخی را تحریف و یا کم و زیاد میکردند، مچگیری میکرد. ایشان نسخههای اولیه را مییافت و به استناد آنها اثبات میکرد در چاپهای بعدی آن اثر سرقت شده است.
واعظ موسوی با اشاره به اینکه شخصیتهایی مثل آیتالله فاطمینیا سطح منبر را از حالت عوامانه بالا بردند، گفت: برخی از منبریها و نیز اهل وعظ و خطابه گاهی حرفهای سبک و سستی میزنند و هیجانمدارانه صحبت میکنند. با سخنان سبک و بیپایه، مردم را هیجانی میکنند. اینها به منبر جفا میکنند و در نهایت مورد تمسخر دشمنان قرار میگیریم. برای ایشان کسر شأن هم نبود که در کسوت یک محقق پا به عرصه منبر بگذارد. برخی اندیشمندان وقتی مقام محقق به ایشان اعطا میشود، کسر شأنشان میدانند در کسوت وعظ و خطابه ظاهر شوند. ایشان منبر را جایگاه بسیار مهمی میدانست و لذا هیچ وقت آن را ترک نکرد. این مسئله، گویای خلوص ایشان است. به قضاوت دیگران کاری نداشت. با درد مادی و معنوی و انحرافات فرهنگی و عقیدتی هم آشنا بود.
این سخنران مذهبی با تصریح بر اینکه آیت الله فاطمینیا واعظی محقق و مطلع بود، افزود: ایشان واعظی بود که به متون اولیه دسترسی داشت و بسیار مستند صحبت میکرد. از متون دست چندم استفاده نمیکرد. بنابراین در یک نگاه کلی، ایشان ذو وجوه بود؛ یعنی در عین اینکه محقق، مورخ و حدیثشناس بود، با قرآن هم بیگانه نبود. سخن بلیغی داشت. فصیح و بلیغ سخن میگفت و از طرفی نفس پاکی داشت و بنابراین حرفش به دل مینشست. با مقدسبازیها و تحریفها مبارزه میکرد. در مقام عرفان نظری و عملی بیبهره نبود. از بزرگانی همچون آیتالله بهاءالدینی و طباطبایی و بهجت بهره برده بود.
حجتالاسلام واعظ موسوی افزود: به نظرم برای اهل منبر و فضلا و محققان یک الگو بود. برخی کنج عزلت میگزینند و به تحقیق خود میپردازند و با مردم بیگانه هستند، اما آیتالله فاطمینیا به عرصه اجتماع و تلویزیون میآمد، به هیئتهای مذهبی میرفت، با جوانان حشر و نشر داشت. بر خلاف اینکه زبان اهل فلسفه و عرفان را فقط شاگردان خودشان میفهمند، زبان ایشان همهفهم و ساده بود.