رازهایی درباره مشروطه‌خواهی و مشروطیت در ایران

رازهایی درباره مشروطه‌خواهی و مشروطیت در ایران

برخلاف باور برخی مورخان، انقلاب مشروطیت طی چند ماه پا نگرفت؛ برایند اتفاقات متعددی موجب شد جامعه ایران به سمت چنین فضایی برود؛ قحطی‌های پیاپی که تأثیری بسیار منفی بر معیشت و جمعیت کشور داشت از یک سو و از سوی دیگر، ظلم جانکاه خان‌ها و شاهزادگانی که آمار و تعداد آن‌ها روز به روز افزایش می‌یافت و کم‌کم سر به افلاک می‌زد. 
خوب است بدانید نخست، هدف اولیه از آغاز قیامی که به مشروطیت انجامید، نه ایجاد مجلس و به قول سیاستمداران، لوازم دموکراسی، بلکه ایجاد عدالتخانه بود؛ مردم ایران اصولاً چیزی از مشروطیت نمی‌دانستند و آنچه به اسم مردم در تاریخ متقدم مشروطیت ثبت است، عموماً خواسته‌های منورالفکرهایی است که به دنبال فضای تازه برای توسعه قدرت خود بودند. دوم، با وجود آنکه نهضت مشروطه با تلاش‌‌ها و جانفشانی‌های مردم و هدایت و حضور مؤثر علما در ایران و نجف اشرف به ثمر رسید، اما پس از استقرار آن و به‌خصوص پس از فتح تهران در جریان استبداد صغیر، دور به دست غرب‌گرایان افتاد و آنچه در ذهن مردم به عنوان ثمره نهضت مشروطه وجود داشت، یکسره بر باد رفت. دلیل این مسئله، ناآشنایی علما و مردم با ساختارهای سیاسی و اعتماد بی‌پروا به کسانی بود که وابستگی‌های گسترده‌ای به بیگانگان داشتند و البته، این وابستگی‌ها کم و بیش بر برخی بزرگان معلوم بود. موضوع دیگری که کار مشروطه را با نقصان روبه‌رو کرد، اتکا به حمایت دولت‌های خارجی و به‌ویژه انگلیس بود. رویکردی که خیلی زود، آتش را به جان مشروطه‌خواهان حقیقی انداخت.

برچسب ها :
ارسال دیدگاه