یکی از بچه‌هایم که حالا بزرگ شده و خودش هم بچه دارد، دو سه سالش بود؛ با هم در یک ماشین نشسته بودیم که یکی از دوستان، ما را به جایی می‌برد. دوست ما همین‌طور که داشت رانندگی می‌کرد، با یک دستش آن ریشه‌ای که کنار ناخن انگشتش بود را کَند.
اصلاً این یک چیزی است که شاید یک عمر آدم از آن بگذرد و به آن توجه نکند. این بچه دو سه ساله من به او گفت: دستت تَر نباشد؛ این را که کَندی درد گرفت؟ گفت: یک کَمی. گفت: این نجس است. این راننده که مهندس بود و در آلمان تحصیل کرده بود و شاید بگویم از نوابغ بود، تعجب کرد که این بچه چه می‌گوید. این اصطلاح مال بچه نیست.
به او گفتم: تعجب نکن! این بچه‌آخوند است. شما بچه‌آخوند نیستی، از این حرف‌ها به گوشَت نخورده. او از وقتی که راه افتاده، ما نجس و پاکی را به او یاد داده‌ایم؛ حلال و حرام را به او یاد داده‌ایم؛ این در مغزش رفته است.
ما کار را گذاشته‌ایم که مشکل شده و می‌خواهیم اصلاح کنیم، (این‌طور) نمی‌شود. بچه 25ساله خودمان را می‌خواهیم متدین کنیم، نمی‌شود. ولی آن وقتی که غرایز در او قوی نشده؛ گردن‌کلفت نشده؛ طبق فرموده امام صادق(ع) اگر مطالب صحیح را در مغزش گذاشتی، شما برنده‌ای. روایت داریم که حضرت فرمود: مغز بچه‌های خود را از مطالب صحیح پُر کنید، پیش از اینکه از مطالب باطل پر شده باشد.
بچه خودمان را اگر در این جامعه رها کردیم، دو سال بعد، نَه، 6 ماه بعد خواستیم مغز و فکر بچه خودمان را توجیه کنیم، دیگر نمی‌توانیم؛ اما اگر قبلش، پیش از اینکه این شرایط مختلف جامعه توجه او را جلب کند، یک چیزهایی را در مغز بچه‌ات گذاشته بودی، وقتی بزرگ شد و غرایزش رشد کرد، غرایزش کمال پیدا کرد، می‌بینی خیلی راحت دارد به وظیفه‌اش عمل می‌کند و تحت تأثیر شرایط منفی جامعه خودش هم قرار نمی‌گیرد. از او سؤال کنی که خوب چیست و بد چیست، دو تا کیفیت و وضعیت را او مشاهده کرده، کدام خوب است؟ کدام بد است؟ (جواب درست را) می‌گوید. 
حضرت صادق(ع) همین نکته را یادآور می‌شود. کارتان در یک مقطع زمانی برای ساختن و ساخته شدن راحت است، از آن مقطع زمانی که بگذرد، هم کارتان برای ساختن بچه‌هایتان مشکل می‌شود و هم برای ساختن خودتان.