وصل شدن به خدا چگونه است؟ مثالی می‌زنم. شبکه تولید برق، 70هزار ولت است. توان چراغ‌های معمولی 220 ولت است که باید از چندین ترانس بگذرد تا به شبکه 70هزار ولتی برسد. وقتی این برق تنزل کرد تا به 220 ولت رسید، آن موقع می‌توانی لامپ روشن کنی و می‌گویی این چراغ، وصل است. چون وصل است نور می‌دهد. این اتصال اگر از یک جایی قطع شد، چراغ هست اما روشن نمی‌شود و نور نمی‌دهد! 
«ولایت» مثل برق است. «نماز» مثل چراغ است. خدا از ما نور می‌خواهد. شبکه ولایت در نماز که چراغ است، ایجاد نور می‌کند. شبکه ولایت در روزه که مثلاً یخچال است، ایجاد خنکی می‌کند. شبکه ولایت در حج، ایجاد حرکت می‌کند. شبکه ولایت در زکات، ایجاد اقتصاد می‌کند. اما می‌گویی شبکه ولایت است که کار می‌کند. نماز، روزه، حج، جهاد و... ابزارند مثل ابزارهای الکتریکی! اما آن چیزی که ابزارهای الکتریکی را فایده‌دار می‌کند، شبکه برق است.
در غدیر آمدند ترانس جدیدی نصب کردند و گفتند تاکنون از ترانس پیغمبر(ص) مستقیماً برق می‌گرفتید؛ مأموریت ایشان پایان یافت. از این پس از طریق ترانس علی(ع) به ولایت الله وصل شوید. این کار را کردند که نماز، روح و معنا داشته باشد، حیات داشته باشد و محبت‌آفرین باشد. در سقیفه آمدند اصل نماز را قبول کردند، حج، روزه، جهاد و زکات را قبول کردند اما ولایت و شبکه اتصال را حذف کردند! نتیجه این قطع اتصال، عدم پذیرش و عدم کارایی حج و جهاد و نماز شد که مصیبت‌های فراوانی برای اسلام درست کرد و درست می‌کند!
از روزی که شبکه ولایت قطع شد مصیبت وارد اسلام شد. نگاه کن عالم را؟ از روز 18 ذی‌الحجه تا 28 صفر درمجموع 70 روز می‌شود! در این 70 روز چه اتفاقی افتاد. ولایت قطع شد. پس از رحلت و قطع ولایت تا به حال که هزار و اندی سال می‌گذرد چه اتفاقی افتاد؟ 70 روز سقوط، با هزار سال جبران نمی‌شود! شما تا حالا برای احیای ولایت 300هزار شهید داده‌اید. بیش از دو برابر آن جانباز داده‌اید. این همه شکنجه و مجاهدت‌های فراوان، این‌همه کشته‌های شب و روز در عراق و سوریه و لبنان و پاکستان و افغانستان! این‌همه مجاهدت هم نتوانسته آن 70 روز را جبران کند!