ذی‌الحجه، آخرین ماه قمری شمرده می‌شود، ماهی که در دهۀ اول آن، مناسک حج  صورت می‌گیرد. به گزارش خبرگزاری تسنیم، از مشهورات روایی است که دهه اول ذی‌الحجه جایگاه ویژه‌ای نزد خداوند دارد، به طوری که این دهه را دهه تزکیه نامیده‌اند. رسول خدا(ص) فرمود: «مَا مِنْ أَیامٍ أَزکَی عِندَ الله تعالی وَ لاَ أعظَمَ أجراً مِن [فی‏] خَیرٍ مِنْ عَشْرَ اْلأضْحَی»؛ یعنی هیچ روزی نزد خداوند متعال پاکیزه‌تر و پراجرتر از 10 روز اضحی نیست. از این جهت، ائمه(ع) نسبت به پاسداشت این 10 روز تلاش فراوان داشتند و شیعیان خویش را دعوت به انجام اعمال و آداب خاص این ایام می‌کردند. 

1. نماز 
از جمله آداب دهه اول ذی‌الحجه دو رکعت نمازی است که بین دو نماز مغرب و عشا خوانده می‌شود؛ به این صورت که در هر رکعت آن سوره «فاتحه الکتاب» و «اخلاص» خوانده و بعد این آیه قرائت شود: «وَ واعَدْنا مُوسى‌ ثَلاثینَ لَیْلَةً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ میقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعینَ لَیْلَةً وَ قالَ مُوسى‌ لِأَخیهِ هارُونَ اخْلُفْنی‌ فی‌ قَوْمی‌ وَ أَصْلِحْ وَ لا تَتَّبِعْ سَبیلَ الْمُفْسِدین». امام صادق(ع) می‌فرماید: پدرم به من فرمود: پسرم، در دهه نخست از ماه ذی‌الحجه، هر شب میان نماز مغرب و عشا این دو رکعت نماز را ترک مکن. (اقبال، صفحه 317)

2. روزه
روزه‌داری از جمله مستحبات مهم این دهه است، به ویژه روز اول ماه که اهل بیت(ع) آن را معادل با ثواب 80 ماه روزه‌داری (به اندازۀ عمر انسان) برشمرده‌اند؛ امام کاظم(ع) دربارۀ فضیلت روز اول ماه رمضان می‌فرماید: «مَنْ صَامَ أَوَّلَ یَوْمٍ مِنْ ذِی‌الْحِجَّهِ كَتَبَ اللهُ لَهُ صَوْمَ ثَمَانِینَ شَهْراً» یعنی هر که در روز اول ذی‌الحجه روزه بگیرد، خداوند ثواب 80 ماه روزه را برای او درج می‌کند.