روزنامه قدس | «ادیب طوسی» روزنامه‏نگار و شاعر مشهدی

نام‌آوران خراسان

«ادیب طوسی» روزنامه‏نگار و شاعر مشهدی

مقدم

محمدامین ادیب طوسی؛ دانشمند، روزنامه‏نگار و شاعر، متخلص به ادیب طوسی، در سال 1283 شمسی در نوغان مشهد متولد شد.
محمدامین در پنج‌سالگی به مکتبخانه رفت و در محضر پدرش آیت‌الله محمدحسین تنكابنی، به فراگیری قرآن، مقدمات شرعیات، اصول فقه، صرف و نحو، معانی و بیان و دروس دینی پرداخت و در نوجوانی به لباس روحانیت درآمد. سپس برای تحصیل ادبیات به خدمت عبدالجواد ادیب نیشابوری رفت. ادیب نیشابوری به او لقب ادیب داد و از آن به بعد به ادیب طوسی مشهور شد.
وی پس از تحصیل در محضر استادانی چون ملاعباسعلی فاضل و آقابزرگ حكیم، به عراق رفت و در حوزه‌های نجف اشرف و كربلا به تحصیل علوم دینی پرداخت. او سپس به لبنان، مصر، سوریه و هند سفر كرد و زبان‌های عبری، كلدانی، سانسکریت و پهلوی را آموخت و مدتی بعد به ایران بازگشت و به خدمت وزارت معارف درآمد.
ادیب طوسی در سال 1312 كتاب دستور نوین زبان فارسی و نیز مجموعه شعر ایام كودكی را به چاپ رساند و در سال 1313 منظومه «هزاره فردوسی» را به مناسبت هزارمین سال ولادت فردوسی سرود و یک سال بعد به تبریز بازگشت و به تدریس ادامه داد و سردبیری نشریه ماهتاب را نیز برعهده گرفت. تألیف كتاب‌های تاریخ دینی ایران قدیم و شرح کتاب بزرگان و چاپ چندین داستان و رمان و مقالات متعدد در روزنامه‌ها و مجلات، حاصل فعالیت‌های ادبی و فرهنگی ادیب طوسی تا سال 1322 است.
ادیب طوسی در سال 1323 به تهران آمد و در اداره کل نگارش وزارت فرهنگ به خدمت مشغول شد و همزمان به تحصیلات دانشگاهی تا اخذ دكترای ادبیات فارسی در دانشگاه تهران ادامه داد. او بار دیگر در سال 1328 به تبریز رفت و 30 سال به‌عنوان استاد كرسی تاریخ ادبیات ایران به تدریس و تحقیق و مطالعه مشغول بود. ادیب طوسی در سوم خرداد 1361 در تهران چشم از جهان فرو بست.

برچسب ها :

ارسال دیدگاه