روزنامه قدس | «فریزی» بهشت پنهان خراسان

«فریزی» بهشت پنهان خراسان

روستای فریزی که به بهشت پنهان خراسان نیز شهرت دارد، در دامنه رشته‌کوه عظیم بینالود و در میان کوه‌های سربه فلک کشیده، با قدمتی چند هزارساله چون نگینی درخشان خودنمایی می‌کند.
این روستا در ۷۵ کیلومتری جنوب غربی مشهد در سرسبزترین دره‌های بینالود واقع شده است. نام فریزی برگرفته از فر، به معنای شکوه و عظمت و زی به معنای زندگی است. راه ارتباطی این منطقه که تماماً آسفالت بوده، در امتداد جاده آسیایی(سنتو) از داخل شهر گلبهار می‌گذرد و در مسیر معادن سنگ‌آهک و روستای خیج، تا روستای ییلاقی آبقد امتداد می‌یابد. این جاده به دلیل موقعیت کوهستانی، دارای چشم‌اندازی بسیار زیباست.
فریزی بیش از 40 کیلومتر رودخانه و باغ‌های متنوع دارد. طبیعتی زیبا و بکر، هوایی پاک و سرشار از اکسیژن و آب‌هایی خوش‌طعم و گوارا و همچنین مردمانی خونگرم و میهمان‌نواز از ویژگی‌ها و شاخصه‌های اصلی این روستاست.
روستای فریزی در محاصره کوه‌های بلندی قرار دارد که در زمستان پوشیده از برف است و به همین دلیل بخشی از آب شهرستان چناران توسط سد فریزی تأمین می‌شود؛ همچنین تعداد زیادی از کوهنوردان داخلی و خارجی برای آموزش و صعود به قله بینالود، جذب این روستا می‌شوند.
روستای فریزی در گذشته در مسیر فرعی نیشابور، توس و مشهد قرار داشت و وجود کاروانسراها و رباط‌های بین‌راهی گواه آن است. رباط منطقه درمه در فریزی و رباط جاده چاه ملا در منطقه گلمکان و رباط ویرانی شاندیز مسیر رفت‌وآمد کاروان‌ها، مسافران و مردم محلی از نیشابور به مشهد و برعکس را نشان می‌دهد. زبان مردم فریزی فارسی دری است که با لهجه‌ای متفاوت و به‌صورت حلقی ادا می‌شود. اهالی بیشتر روستاهای اطراف اما کُرد و یا ترک هستند و لهجه فارس‌زبانان منطقه نیز هیچ شباهتی به لهجه مردم فریزی ندارد.