مهاجرت از روستا نتیجه ناکارآمدی «مدیریت سرزمین»

دغدغه‌های امروز

مهاجرت از روستا نتیجه ناکارآمدی «مدیریت سرزمین»

آمارها حاکی است از سال ۱۳۳۵ تا دهه ۹۰حدود ۴۰ هزار روستا متروکه شده‌اند؛ به طوری که سهم جمعیت روستایی از ٣٩ درصد در سال ۱۳۷۵ به ٢٩ درصد در سال ۱۳۹۵ کاهش یافته است.

به گزارش تسنیم، مهاجرت از روستاهای ایران از دهه 40 آغاز شد و با اصلاحات ارضی و توسعه شهری و اختلافات بسیار زیاد بین شهر و روستا شدت بیشتری یافت. نبود امکانات رفاهی کافی در روستا حتی کشاورزان متمول را راهی شهرها کرد و بدین سان جمعیت کشاورزان غایب (کشاورزانی که محل زندگی آن‌ها شهرهاست) روز به روز بیشتر و روستاها خالی از سکنه شد.
آمارها حاکی از آن است که از سال 1335 تا دهه 90، حدود 40 هزار روستا کاملاً از سکنه خالی و متروکه شده‌اند؛ به طوری که سهم جمعیت روستایی از ٣٩ درصد در سال 1375 به ٢٩ درصد در سال 1395 رسیده است.
در این فاصله حدود 24 میلیون نفر در داخل کشور مهاجرت کرده‌اند که از مهم‌ترین دلایل این مهاجرت‌های ناخواسته می‌توان به اُفت شدید سفره‌های آب زیرزمینی و نابودی کاریزها، برهنگی سرزمین ناشی از فشار بیش از حد دام و افزایش کانون‌های تولید گرد و خاک، وابستگی شدید معیشتی به منابع آب و خاک و معرفی نشدن گزینه‌های جایگزین اشاره کرد. نباید فراموش کرد نابرابری‌های زیاد در درآمد و استانداردهای زندگی هم در افزایش مهاجرت از روستاها به مناطق شهری نقش مهم و پررنگی داشته است.
ادامه این روند در آینده‌ای نه‌چندان دور جامعه‌ 20 میلیون نفر روستایی ایران را با چالش بزرگی روبه‌رو خواهد کرد. بنابراین لازم است از هم‌اکنون دست‌اندرکاران بر سازگاری روستاییان با شرایط جدید تمرکز و برای تاب‌آوری و سازگاری سرمایەگذاری کنند.
گزینه‌های سازگاری متعددی وجود دارند که می‌توانند خطرات ناشی از تغییرات اقلیمی بر محصولات را کاهش داده و موجب افزایش محصولات کشاورزی شوند. از جمله می‌توان به تغییر الگوی کشت با رویکرد حرکت به سوی محصولات با نیاز آبی کمتر و مقاوم به خشکی و گرما، حفظ رطوبت خاک، تنوع‌‌بخشی به منابع کسب درآمد روستایی، توسعه جنگل‌ها و پوشش گیاهی و مرتعی در منطقه، کنترل سیلاب‌ها و کمک به تزریق رواناب‌ها در گستره حوضه آبخیز روستا 
اشاره کرد.

ارسال دیدگاه